tüm egolarından, hayattaki fani isteklerinden arınıp, karşılıksız tüm benliğini verebilme durumudur. hayatın anlamıdır belki de katiline aşık olmak, tüm hırslardan kurtulup, huzuru yakalamak isteyenler için bir örnek teşkil edecektir belki de.
senin bu hayatta en çok önemsediğin şey nedir? garip bir soru değil mi? çeşitli cevaplar verilebilir, ailem, ben, eşim vs vs. ama bakın soruda ne diyor, "hayatta." hayat olmazsa önemseyemeyeceksin yani. hayat senin için ön koşul dolayısıyla en çok önemsediğin şey hayattır o zaman. ideallerim var, amaçlarım var, fikirlerim var, var da var. e peki ya hayat olmasaydı? onların hiçbiri de olmayacaktı.
tüm bunları göz önünde bulundurduğumuzda, senin o her şeyden önce önemsemen gereken hayatı elinden alacak olana aşık olmak, onu sevmek tam bir arınmışlık gerektirir. hayattaki asıl amacımız da belki bu olmalıdır. arınmışlık. katilini affedebilmekten de daha yüce bir duygudur katiline aşık olabilmek. belki de o yüce mertebeye erişebildiğimizde tüm bunların boş olduğunu, asıl gerekenin tertemiz bir kalp ve tertemiz bir mantık olduğunu anlayabiliriz. ne kadar ütopik gelse de...
katiline aşık olmak, bazılarına göre aptallık, bazılarına göre saçmalık bazılarına göre de psikopatlık olarak görülebilir. ama katiline aşık olabilecek kadar bu dünyadan arınmış olmak, kendini egona değil de kendini kendine adamak belki de bu dünyada gelinebilecek son noktadır.
hayatı önemsememek, duyarsız olmak, umursamaz olmak, ne dersen de. bu dünyada bulamayacağınız kadar büyük bir kalp gerektirir katile aşk, ölümüne aşk, aşkına aşk...
