gözlerini, karanlığın esintisine doğru çevirdi. rüzgârın, ağaç dallarını üzerine esnetmesinden hoşlanmamıştı. bir gıdım daha yalnızlık arzulamaktaydı. bu gece buna ihtiyacı vardı. ihtiyaç, âna ve zamana göre farklılık gösterirdi. bu an, yalnızlığa meyilliydi.
iki eliyle katanayı siyah tsuka-sından kavradı. soldan sağa yarım sekiz çizdi ve ani bir hamleyle indirdi.
elleri ve ayakları bağlanmış kadın, yaşlı gözlerle katananın ölüm dansını izliyordu. sanki kılıcın keskin tarafı, ağır ağır geliyordu, kıldan ince boynuna. ağlamaya fazla vakti de olmadı zaten. katana, işini çok çabuk halletti. gövdesini, piknik masasının üstünde bırakırken, kellesini de yamaç aşağı yolculuğa çıkardı. özgür kelle, toprak ve kandan çamur yaptı kendine; çamurla oynaya oynaya gezdi, eğimli ormanda. bazen birkaç çam iğnesi de eşlik etti ona. biraz takılıp, ayrıldılar; fazla kalmadı çam iğneleri. özgür kelle, dereye kadar yuvarlandı. çamurdan sıkılmıştı herhalde(!).
gövde, öylece piknik masasının üstünde kalmış, artık gerek duymadığı kanı boşaltıyordu. suyun, kesilmeden bir an önceki hâli gibiydi: ince ve süreksiz. katana sahibi, musluğa dayanır gibi dil uzattı bu kan çeşmesine. kana kana içmek istiyordu; ama akıntı çok tıknazdı. bütün boğazını doldururcasına kan içmek için, masanın altına oturdu ve iyice uzandı. gövdeyi gömleğinin yakasından tutup, aşağı sarkıttı. kan daha bir gürleşti. katana sahibi, gülümsemeler arasında kafayı buldu. kan damlaya düştüğünde, sırtını masanın oturaklarına dayadı. kan sarhoşu olmuşçasına kala kaldı orada. gülümsemeye devam ediyordu. kırmızıya boyanmış dişleri, birer nar tanesini andırıyordu.
günlerce kuru kalan ağzı, kan görmüştü nihayet! şimdi biraz yemeklik zamanıydı. katana ile bedeni parçalara ayırdı. havada bir sekiz işareti ve hep tek hamle. katananın en sevdiği yanı buydu: tek hamle! özenle hazırladığı etleri, el arabasına koyup etobur çocuklarına götürebilirdi artık.
etobur aile için inanılmaz bir ziyafet akşamıydı. baba, çocuklarının yüzündeki mutluluğu görmek için sabırsızlanıyordu!
