eleman bızıldaya bızıldaya dudağımın sağ kenarına konuyor, ellerim klavyede olduğu için pıffft yapıyorum kafamı sallayarak en fazla üç santimlik bi yükselişle bu sefer dudağımın sol tarafına konuyor. ordan kovuyorum burnumun deliğine girme teşebbüsü hıhlayıp savuşturuyorum kirpiklerimin üstünde. vay arkadaş bildiğin deli cesareti bunlardaki. en son cetveli kafasına yemesiyle hem o sakinleşti hem ben. şu an arkadaşları geldi, tam sekiz tane saydım irili ufaklı, pardon ellerimi kullanmam lazım gittim ben.
nükleer saldırıdan sonra uçabilen savaş uçaklarına benzerler. hamamböcekleri de dostlarıdır. dün gece baskın yaptılar bizim eve sağolsunlar. bu sinekler kaçtı, hamamböceği kaçamadı.
dün gece karsilastigim bir survivor, kasim ayinda hala kanat çirpabildigine sükretmeyip, devasa boyutlardaki insan irkinin kulagina vizildamak suretiyle tasak geçmeye devam ederek beni dumura ugratmis, bununla yetinmeyip insan irkinin karsi saldirisindan da sag çikarak ultimate survivor mertebesine erismistir.
