10 kasım- atatürk'ün ölüm yıl dönümü ve benim birtanecik sevgilimin doğum günü.
17 kasım- babacığımın doğum günü
vee yine aylardan kasım
edit:bu entry, yazarı ilgilendirecek kadar subjektif. lütfen!
yapraklardır. kahverengidir. sıcacık bir yatak özlemidir. atkıdır, beredir. sevdicekle yapılan sarmaş dolaş yürüyüşlerdir. hüzündür. huzurdur. aşkın başka olduğudur.
nev-i şahşıma munhasir ve bir o kadarda öznel...
kasım 4'ü dogum günüm...
sonra ise charlıze theron nın canım benim insanın baş rol oynadığı süper romantik yapım gelir aklıma
ve sonra yaprakların yeri süslemesi ve sonra yagmur ve artık kış mevsimini hatırlama zamanı geldi demektir...
10 kasımı hatırlarız ilk ve ortaokul yıllarında için için kızdığımız duruma anladıkça ağlayasımız gelir. Üzülürüz. Yau niye bu adamdan başka bi yetim senin benim gibi yurdum insanı bi daha lider olamadı içine zıçtılar bu ülkenin deriz içimizden. Sonra saygı duruşu olur. Yağmur yağar. Anıtkabirdeki askerler ağlar. Sonra siren çalar acı acı, dağılırız. Bişey yokmuş gibi devam ederiz v.s. Bi de 24 kasım vardır sevinmemiz gerekir ama yine sevinmeyiz niye sevinmeyiz bilmem.
geçen yıl bu zamanlardı. son kez konuşmuştuk, ağlamaklıydık ikimizde ama kimse egosundan ve gururundan ödün vermiyordu. biri kal dese, diğeri olduğu yerde kalacaktı. ne biri kal dedi ne de git... ikisi de gitti, dönecekmiş gibi değillerdi...
