Kim ne derse desin, 5 yıldır buradayım ve bir 5 yıl daha kalma şansım olsa hiç düşünmem. Kaldı ki Türkiye de, istanbul Bursa Samsun ve izmir gibi yerlerde yaşadım sadece. Ilk geldiğimde çok kötüydü ama şimdi burayı çok seviyorum.
2 sene okul okuduğum şehir. genel itibariye sosyal açıdan çok kısıtlıdır, arkadaş ortamınız da iyi değilse hepten çekilmez olur. cide çok güzeldir, karavanla yaşamalık bir sahil kasabasıdır. onun haricinde bu şehir bende her zaman bir burukluk bırakacak. riyakarlığın nasıl bir şey olduğunu burda öğrendim çünkü. o bahsettiğim iyi arkadaş ortamım sağolsun ehehe.
kuzeykent iş merkezinde, kaybedenler kulubü diye bi cafe var sahipleri oralı öğrenciler. çok iyi insanlardır. bir de mekan kıraathanesinde murat abi'nin çayını için. selam olsun.
Karadeniz in tek incisidir. Bunun dışında size inci olarak sunulanlar alsında sadece Kastamonu'nun yanımalarıdırlar. Özellikle cide ve Abana kıyıları son derece doğal güzelliğe sahip olan merkezleridir.
Çok pahalı değildir.
Zaten bimdeki ürünler aynı.
migrostakiler aynı.
Pazar yerlerinde de ortalama fiyatlar var.
Hem öğrencinin cebine uygun bir yer. Bir lira yirmi kuruşa tüm şehri geziyorsun.
Anlatıldığı kadar kötü değildir.
Ha kekosu tam kekodur o ayrı. Üniversitesi biraz şeydir.
Ama rahat yerdir. Eğlence işleri pek yoktur.
Mesela tek bir tane bile bar yoktur.
9 ay yaşadığım için kendimi çok şanslı saydığım il. cide, abana, inebolu, bozkurt, hatta memuriyetimin geçtiği yer küre. küre yi bile özledim. O dağ havasını.
Karadeniz bölgesinde gidenlerin ilk başta önyargı ile gidip daha sonra çok sevdiği şehir.
benim ilk memur Atamam oldu buraya. on yargı ile gitmedim gerçi ama çok sevdim. Kastamonu da insan her şeyi yapabiliyor. 4 ay da küre de yaşadım. ağustos sıcağında küre de efil efil otururken hadi bi abana ya gidelim diyip nem yüzünden geri küre ye kaçtığımizi hatırlıyorum eşimle. cide de sanırım hayatımın en huzurlu 2 gününü yaşadım.
Kastamonu da yaşadığım 9 ay acısı ve tatlısıyla hayatımda geçirdiğim en güzel en huzurlu günlerdi. O kadar ihtiyacım var ki o günlerde yaşamaya. O huzura, o mutluluğa.
