kaside, övgü demektir.
eski şairler genelde yöneticilerden bahşiş almak amacıyla yazarlarmış.
33-99 beyitten oluşmaktadır.
kaside içinde gazel söylenirse buna tegazzül denir.
belli bir bölümleri vardır:
nesip (konuyla alakasız bi beyit) , girizgah (asıl konuya giriş), medhiye ( dönemin büyüklerini yani bunun sunulduğu kişinin övgüsü, cömertliği, eli açıklığı vs.), tegazzül (her kasidede gazel söylenmez ama), fahriye ( şairin kendi yeteneğini övgüsü ) , dua (allah' a övgü, peygamber efendimize salat ve selam kısmı).
fuzulinin su kasidesi vardır. uyaklanışı gazel gibidir.( aa, ba, ca, da..)
kasidenin kendi türleri de vardır. bunlar hicviye(eleştirme, yerme), münacaat (allah ı övme), naat (peygamberi övme), tevhid (allah ın birliğini anlatan) , mersiye (ağıt, dönemin önemli ölen kişisinin ölümünden sonra söylenir.), medhiye (dönemin ünlü kişisinin övgüsü)
kasidenin en güzel beyitine beytül kasid denir. şairin adının geçtiği yere tac beyit (genelde en sonda olur) denir.
genellikle din ve devlet büyüklerini övmek amacı ile yazılan şiirlerdir. özellikleri ise;
* beyitlerden oluşur.
* en az 33, en çok 99 beyitten oluşur.
* ilk beyitine matla, son beyitine makta denir.
* aruz vezni ile yazılır.
* kendi içinde bölümleri vardır. bunlar;
(#529814) yazarın açıkladığı gibi.
kasideler şairlerin daha çok maddi amaçlı yazdığı nazım şekilleridir. din-devlet büyüklerine övme amaçlı yazılırlardı. bunun karşılığında övülen kişilerden maddi yardım alırlardı. dini amaçlı yazılan kasidelerden para alınmazdı.
dönemin sultanlarını ,padişahlarını övmek amacıyla 33 ile 99 beyit arasında yazılan yazılardır, kasidenin kendi içinde bolumleri vardir ,
nesib :şiirin giriş bölümü ,15-20 beyitten oluşur tabiat ve aşk konuludur
girizgah: şairin yazmış olduğu şiir hakkında ilk başladığı bölümü oluşturu,
methiye: şiirin dönemin büyüklerini övmek amacıyla yazdığı bölümdür.
tegazhül: kasidenin içerisinde şarini ölçüsüyle gazele benzeyen kasidenin bir bölümüdür
fahriyye:şairin kendisini övdüğü bölüm
dua: şairin şiiri bitirdiği son bölündür ve kim için yazmışsa yazdığı kişiye dua ettiği bölümdür.
en güzel beyitine beyt-ül kasid, şairin adının geçtiği beyite de taç beyit denilen övgü şiiridir. nesib, tegazzül, girizgah, medhiye, fahriye, dua gibi bölümleri mevcuttur.
On beş beyitten az olmayan,bütün beyitlerin ikinci dizeleri en baştaki beyit ile uyaklı olan ve çoğu kez büyükleri övmek için yazılan divan edebiyatı şiir türü.
