Babası atari almayan biri olarak dahil olduğum nesildir. Hep göt akrabaların eş dostların"tilivizyonu bozuyo" demesi yüzünden almazdı babam. Arkadaşta oynardım. Isındı diyio kapatırdı göt. Ulan çok kötü oldum o günleri hatırladım da bak. Şerefsiz evine çağırır hava atardı falan.
izmir bornovada tesadüfen atari satan bir dükkan gördüğümde sevinçten tazmanya canavarı gibi olduğum yerde dönmüşlüğüm vardır. sonra kemeraltında hala kasetlerinin satıldığını keşfetmem ve yaşanan mutluluk.
Çocukken heves edip alamadığım tüm oyun kasetlerini topladım valla.
Hey gidi günler. mario nun giydiği tuluma selam olsun.
Son zamanlarına denk gelerek 1 - 2 kere oynadığım oyunun içinde kendimi sayabileceğim nesildir. Açıkçası ordaki oyunlar bir farklı değişikti. O zamanlar oyun oynamanın çok farklı bir çehresi vardı, evet.
ilk oynadığım konsol, ki konsol değil aslında personal computer demek daha doğru olur, commodore 64 idi, oyunlar kasetlerde gelirdi. bekle allah bekle oyunların açılmasını. O zamanlar daha beş altı yaşında falandım.
Sonra atam bana caponyadan famicom getirdi, oyun kasetleri ile. Ne güzel zamanlardı be. hayat o zaman basitti.
açıyordun, tank varıd, contra vardı, castlevania falan vardı...
amk ben onu bile yapamadım. o kadar fakirdik ki bütün mahalle sırayla atarisi olan çocuğun evine gider mal mal izlerdik. o p.ç De oynatmazdı kimseyi. süper mario yu bile oynayamadık. kolu elimize alır almaz öyle değil ver ben geçeyim derdi şerefsiz. g.t lalesi. a.cık ordinaryusu.
Bizdik bizdik ne guzel yıllardı kasetlerin plastigi kırılırdı o içindekini takardık sonra çıkaramazdık filan. 10000000000000 oyundan oynadigimiz 10 oyun ya vardi ya yoktu. Ördek oyunu vazgecilmmezler içindeydi. Atariyi öyle her canimiz istediginde kuramazdık ya ödullendirildigimizde ya da yaz tatillerinde. Vay be nerden nereye duygulandirdin sözlük.
asıl efsane nesil... çimenlerin içinde yuvarlanıp ağaçlardan erik çalan, sapanla kuş avlayan, kar yağınca içinde yuvarlanıp kartopu oynarken nefessiz kalanlardır...
her çarşamba günü semt pazarından eve dönerken ebeveynlerimden birine, semtin usta oyuncakçısı, nam-ı diğer "Oyuncakçı Ahmet" ten atari kaseti aldıran bana o günleri hatırlattınız la. birde ördek vurmak için silaha ihtiyacımız vardı, Unutursak Kalbimiz kurusun..
adamın dibidir,o oyunların değerini,kendine has havasını bilen nesildir..evimde ps3 laptop olmasına rağmen daha bugün gidip atari aldım,şu başlığa denkgelince de duygulandım..zaman çabuk geçiyo lan yaşlandık resmen
