30 yaşında adamım başlığı görünce heveslendim. 46 inch televizyona kurdum atariyi. Lakin o pikseller büyüdü. Teletext ekranı gibi göründü kare kare. Meğersem küçük ekranda oynamaktaymış zevki. Hiçbir şey tad vermiyor. Çok bedbahtım sözlük.
Ben ben ben. Başlığı görünce bile gulumsedim. Ne güzel yillardi. Çocuk olmaktan zevk alan son nesil biziz heralde. Atarisi sokak oyunları oh mis. Tek derdim mario nun sevgilisini kurtarabilmekti.
999999 in 1 yazısına aldanıp hayatındaki belki ilk kazığı yemiş nesildir, hala içime oturuyo lan düşündükçe. Ayrıca kaset üstündeki resimlerin kasetteki oyunlarla alakasız olması da ikinci darbeyi vuruyodu. Sonra niye bu nesil paranoyak, niye değişik. Hep bu aq kasetleri yüzünden.
şimdi marketlere millet denesin diye ps4 xbox koyarlar o zaman atari takarlardı.
üzerinize afiyet galaxian'ı biraz iyi oynardım ben de. bi gün dolaşıyoruz arkadaşla bi tur oynıyım dedim 10-15 dk geçti ben hala yukardaki uçakları avlıyorum.
20 dk geçti hala devam sonra başka çocuklar geldi izlemeye. 3 lü uçak geliyor arada ev telefonu sesi çalarak gulu gulu gulu gulu. yarım saat oldu en son hala devam ederdim de utanıp bıraktım.
bu da böyle bi anımdır.
Ateri salonlarındaki oyunların gerçekçiliğinde oyunlar aramakla geçti çocukluğum.
Abi vurunca kan fışkıranlı mortal kombat geldimi?
Ya da
12 adamlı street fighter varmı.
Kaset takas yapardık. O kaseti alınca heyecandan koşa koşa eve giderdim. Babam haber izlerdi, onu beklerdim. Bitmezdi kodumun gündemi, elimde kasetimle uyuyakaldığım çok olmuştur.
sabaha kadar tetris mario oynardık
şimdiki nesil minecraft lol manyağı olmuş
sabah erkenden kalkar kimse tv izlemeden atariyi takar kahvaltıya kadar oynardık hey gidi günler.
