virüs girmesi yahut başka esrarengiz nedenler yüzünden misyonunu yerine getiremeyen bilgisayar kasanının semt bilgisayarcasına götürülmesinden sonra monitörün bir anda boşluğa düşmesi, bir fazlalık, anlamsız, işlevsiz bir nesne haline gelmesi.
Boşluğa düşenin bir tutam soketten ibaret olmadığını anladığınız anlardır. Oturduğunuz sandalyenin kenarına basıp, yüksekliğiyle beraber rahatınızı, postmodern, login üzerine kurulu smile destekli ilişkililerinizide alaşağı ettiğiniz kahır dolu zamanlardır.
o kasanın yalnızlığına ne demeli peki? buz gibi ve karanlık bir hastane odasında yanında refakatçi olmadan uyumaya çalışan hastanın hüznüne eş değerdir. monitörünki de hüzün mü.. peh.
