Bir pamela şarkısında geçen ufak bir sözcük öbeği. 30 yaşını almış amma ve lakin evde kalmış beylerimizin 20li yaş aralığındaki kızlarımıza yaptığı sarkıntılığı anlatır. Son iki aydır tanıdığım bütün 30lu yaşlardaki adamlarda bunu gördüm. Tamam kendinize göre evlenecek bir bayan bulamamış olabilirsiniz beyler. Ama dostluğunuza yazık. Bırakın bir kere de gelin adayı görmeyin karşınızdaki insanı. Kimseyle dost olamaz duruma geldik arkadaş. Bir oturun sanatsal sohbetinize devam edin yahu.
Puhahha 30 yaşı öyle çok uzak görmeyin, gözünüzde büyütmeyin. hele ki erkekler için.
Edit: açıklayalım, erkeklerin işini gücünü oturtması, okuldu askerlikti derken az buçuk birikim yapması her şey yolunda gidrerse 30 ları buluyor, hatta geçiyor bile. Ülke şartları, sistem bu şekilde işliyor maalesef.
Kızlar bence büyük konuşmayın. Erkekler geç olgunlaşır, karakter biraz geç oturur. Yarın yaşıtıniz bi talibiniz varken o beğenmediğiniz 30 luk abazanlardan biriyle evlenirseniz ne gulerim ama.
Edit2: muhtemelen başlığı açan yazar henüz öğrenci. Hele bi okul bitsin o zaman görürüm ben onu.... Muhtelen de su an bir erkek arkadaş vardır. ki bu gözler öğrenciyken ne büyük aşklar gördü okul bittikten sonra maddiyat yüzünden, statü farki yuzunden tek kalemde biten.
