sevginin yegane kanatlarını gösterdiği durumdur.
alır kanatları altına seni, bilirsin bilmezsin önemli değil de, seversn işte.
madem sevdin, tam seveceksin; gelse de seveceksin gelmesede...
çok garip bi duygudur. kendini kurtaramazsın. başıma geldi ordan biliyorum.
şimdi efem bi kız var. güzelliği bi tarafa muhabbeti çok güzel. baya baya ben gibi bana çok uygun. velhasıl farklı şehirlerde okumaktayız. tanışmamız da bi olay zaten. okuduğum şehirde, şehrin yerlisi olan arkadaşlarımın evindeyken tanıştık. şehrin yerlisiydi ama başka bi yerde okuyordu tıpkı benim gibi. o gece bir muhabbet bir muhabbet. sanırsın benim evime beni ziyarete gelmiş.
neyse ki çok sürmedi. o, okuduğu şehre gitti. bu mevzu da böylece bitti derken bitmedi. facebook geyikleri dönmeyi başladı. arkadaşların durumuna falan yaparken onun yorumlarını görmeye başladım. hafif hafif tatlı atışmalar falan oldu. sonra ekledim. arkasından telefonunu aldım. uzun uzun facebook konuşmaları, mesajlaşmalar, araşmalar falan başladı. sonra birden kestim, çektim kendimi geri. olmayacağı zaten belli. niye uğraşayım ki dedim.
aradan 1 ay kadar geçti. facebook dlink etti. bi de baktım o. nerdesin dedi ben geldim. ben de kendi memleketimdeyim yani görüşme durumumuz yok. yine iç burkan bir tat kaldı damakta.
