Gecenin bir yarısı birbirinizi sımsıkı sarıp tatlı tatlı uyuduktan sonra sabah uyandığınızda uykusuzluktan değil de sevdiğinizi bırakmak istememenizden dolayı işe geç kalma durumu olarak tanımlayabilirim.
Bu insanlar sevdiklerini sabah o mahmur tatlılıklarıyla bırakıp da nasıl işe gidiyor?
bence imkansızdır. düşünsenize iki tarafın da çocukları ve çok yaşlıları düştüğümüzde 1er milyar seçenekleri var. sen git ikisi de toplamda 2 milyar seçenek arasından birbirini sev diğerlerini geçip. bu yüzden karşılıklı aşk yoktur. ama şu vardır, sen birini seversin o sevmen sonucu da aranızda iyi bir elektrik oluşur artık adına ne dersen de elektrik de aşk de, sonra o akım sayesinde de karşı taraf senin için lan acaba demeye başlar ve olaylar gelişir. yani aslında karşılıklı değil önce bir taraf başlamıştır.
Şu an bunu yaşıyorum sanırım. Hangimiz daha çok seviyoruz bilmiyorum ama bir gün bitse dahi bunu yaşamam gerekiyordu diye düşünüyorum.
Yalnız insan belli bir yaştan sonra mantık odaklı düşündüğü için engelleri ve olası sorunları daha net görüyor. Bu da kör kütük aşık olmayı ve kendini kaptırmayı engelliyor.
