yolda yürürken tam karşınızdan gelen ve ağlayan bir kadındır.
muhtemelen başınıza gelmiştir.
onu böyle ilerde daha küçük bir noktayken farkedersiniz. ağlıyordur. hatta çok ağlıyordur. gözleri şişmiş, makyajı akmış bir halde size doğru daha doğrusu gideceği yere doğru ilerler.
o an ne yapacağınızı bilemezsiniz. hani baksanız ayıp olacak, banane lan deyip geçseniz içiniz el vermeyecek, merak edeceksiniz.
göz ucuyla bakmaya çalışırsınız ama artık baktığınız ayan beyan ortadadır. zaten o da kendisine bakıldığını çoktan anlamış durumdadır çünkü oraya gelene kadar sizin gibi 3-5 kişiyle daha karşılaşmıştır.
o öylece geçip giderken siz de yazık lan kıza tarzı bir kafa çevirmesiyle yolunuza devam edersiniz.
iğrenç olduğu kadar fazlasıyla yaygın olan taciz olayı mağduru olmuştur belkide. o anda o kadar korkmuştur ki aklında öyle soru işaretleri vardır ki gözyaşlarını hıçkırıklarını etraftakilerin nasıl değerlendireceğini hiç düşünmeden hüngür hüngür ağlayandır.
bir keresinde o kadın bendim. ağlayarak koştum, durakta bekledim, otobüse bindim, indim, yürüdüm ağlayarak. kimse gelip de neyin var demedi, demez de.. hatta demedikleri gibi laf atan olmuştu, aa kıza bakın ağlıyorama ağlayınca daha güzel olmuşsun diye. nasıl bir devirdeyiz anlamıyorum..
muhtemelen hayatının en büyük kazığını birazdan az önce yemiş insandır. ve hıçkırıklarını bastırmakta zorlanan, tenha bir yer bulup hönküre hönküre ağlama isteği dikkatini fena dağıtmaktadır.
ağlayarak yanınızdan geçecek olan kadındır. evet, ağladığını görürsünüz, tahminler yürütürsünüz, siz de üzülürsünüz ama o kadın yanınızdan geçip gider.
