boyle bir atilla tas sarkisi vardi. serefine patlatalim bir entry. ne dersiniz sevgili gonul dostlari? ama soz mu? sonuna kadar okuyacak misiniz? peki oyleyse, kabul.
pek uzakta degil karsi tarafin isiklari, en azindan benim gorebildiklerim. uzagi aydinlatmaya cesareti yok bu isiklarin. lambalarin bir anlamda. konuyu dagitma cevat, peki efendim a special tribute to gokhan dabak- kendi cevrelerini aydinlatiyor bu lambalar sadece. biraz uzaga gucu yetmiyor, kim bilir belki gucu yetecek ama denemeye cesareti yok. ne degisir ki? korkuyorlar evet evet, korkuyorlar, deneyip yanilmaktan da degil, gercekle yuzlesmekten. biraz uzagi aydinlatsalar gorecekler nerede olduklarini, hayal ettiklerinin gercekten ne kadar farkli oldugunu gorecekler. onun icin yapmiyorlar bunu, kim suclayabilir ki onlari? belki de en iyisini yapiyorlar. nasil da mutlu taklidi yapiyorlar?
