karıncalar o güzel vücudumuzu yedi!...
kalmadı o güzel vücud!...
öldük!...
teker teker gitti!...
ellerimiz, kollarımız kemik parçaları olarak kaldık
ve işte tüm insanlığın sonu buydu!..
ölüm!...
ölümsüzlüğü yakalayamadı o' duvarlar!...
kahrediciydi!...
belki de ölmek gereklidir!...
bilinmez
bilinmezler aldı bizi
bilinmezler!...
ölüme karşı savaşmadık bizler
hep öldük
öldük, öldük, öldük!...
not, ölümün yenilmezliğidir efenim!...
http://galeri.uludagsozlu...zel-v%C3%BCcudumuzu-yedi/
tanrının yalnızlığını bizim, ölü bedenlerimiz gideriyordu
böylece, kendini unutuyordu
bitmek bilmeyen savaştı, evrimin kaçınılmazı
durmadan, savaştı
insanlığın yenileceği
hey insan, göz yarat, kan yarat!...
sen daha çok eksiksin!...
ölümü de yen kendini de yen!..
çünkü; kendinle hala savaş halindesin sen!...
manyak jigolo çocuğudur bütün yaşanANlar!...
gibi.
not, imla...
karmaşık hüzünlerin resmiydi bu!...
yalnızlığımız
en sonunda, bitecek olan hayallerimiz
gelmeyecek, sandığımız bir şey
kaçınılmazlık
en sonunda, karıncalar güzel vücudumuzu yedi!... http://galeri.uludagsozlu...zel-v%C3%BCcudumuzu-yedi/
--spoiler--
durun biraz canlar -canlarım!
sonrası da yine
bazı dinler vardı
ölüler yakılıyordu
yaktılar ölüleri
yeniden cansız yaptılar yine
yine
ve yine
karıncaların, boğazında kaldı her şey!
kalmayan ne ki zaten!
oh canıma değsin
canlarımıza
sadece bize göre sorgulamak dzisiydi
-yine!
öldük
bir daha da dirilmedik
dirildik
buduzm der ki reenkarnasyon olacak yine!
yaşam-ölüm çizgisi de yoktur bazen!
buyrun...
biy sabah uyandım bir kayınca ve tıytıy,
tikimi yiyodu kıtıy kıtıy
dedim pis tıytıy
niye yiyoysun güzel tikimi kıtıy kıtıy
aldıymadılar hiç
yediley tikimi kıtıy kıtıy.