saat: 00:30. içinde bulunduğumuz günün ilk saatleri. Televizyon karşısında, digiturk un 90.-100. kanallar arasına sıraladığı müzik kanallarında sırayla ilerliyorum. 96. kanalda tanıdık bir yüz. Evet, kral tv nin henüz izlenebilir olduğu zamanlardan bir vj. Zamanında arkadaşlarla birbirimize küfür etmek için kullandığımız bir isim: vj bülent. Gecenin bir yarısına koymuşlar adamı. Çaresiz, bir süre izliyorum. Freud'un psikanalitik çözümlemesini anlatır bir tavırda anlatıyor gereksiz düşüncelerini. o an bir telefon bağlantısı oluyor. Arayan Malatya dan Adem. Diyaloğu aynen aktarıyorum:
(Adem : A , Bülo : B)
A: Bülent bey, iyi akşamlar, nasılsınız?
B: Bomba gibiyiz efendim; siz nasılsınız?
A: Sağolun. Programınızı severek izliyoruz.
B: Nereden arayosunuz bizi ,Adem bey?
A: Malatyadan arıyorum.
B: Ooo, kaysısı meşhurdur oranın değil mi ,"ibrahim bey"?
A: Adım Adem. Evet meşhurdur.
B: Ay özür dilerim, Malatyadan bi ibrahim bey aramıştı daha önce, onunla karıştırdım. Ben çok severim kaysıyı "ibrahim bey".
A: Adem ben. Size yollayalım o zaman.
B: Ay ne güzel olur, "Ahmet bey".
A: (Adem artık aldırmaz.) Memnuniyetle Bülent bey.
B: Peki hangi şarkıyı istersiniz "Bülent bey"? ( koltuktan yere düştüm,oha artık, adam kendi adıyla, adamın adını karıştırdı)
