ilk önce bir huzursuzluk hasıl olur bünyeye, ota boka sinirlenme ile açıklanabilecek bir irritabilite hali. aklı varsa tam da bu anda yemek yer, yemedi mi? müzmin bir baş ağrısı gark olur, eller de titrer belki inceden. o sırada yedi mi yedi, yemedi mi? O vakit boku yedi. Azıcık uzanayım başım döndü dediği an o andır çünkü. Kısır döngü başlamıştır artık.
Sonuç mu? ilk başta üşenmeyip de yiyebileceği o güzelim sıcacık yemek, yerini o mendebur abur cuburlara bırakır. Ne yediğinden bir şey anlar, ne de adamakıllı doyar.
işi dolayısıyla başını kaşıyacak vakti olmayan insandır.
şunu da, bunu da, onu da halledeyim öyle yerim demekten, mesai saati bitimine kadar sarkar bir sabah kahvaltısı bile. aç kalması bir yana (zaten çoğu kez aç olduğunu bile farkedebilecek zamanı yoktur bunun) bu kişiye zamanla gerçekten sağlıksız bir beslenme alışkanlığı edindirilir zorla.
tembellik ya da üşengeçlik dışında sahip olduklarına daha güzel bir anlam vermek isteyen insan tipidir.
erteleyerek yemek yiyecekleri zamanki mutluluklarını hayal ederler ve bu düş, acıkma seviyesi arttıkça daha da tatlı bir hal almaya başlar.
kendilerini aşağıya çekerek ulaşılması zor bir noktaya ulaşmanın tadını bomboş midelerini doldururken doyasıya yaşarlar.
