Bu gündür. Zorlu bir seneydi. Özellikle ilk dönem. Ela lale el ele derken hale ve jale katildi. Okuma yazma işini hallettik çok şükür. Arada kafam isinsada sabrimi korumaya çalıştım. Iki 1. Sinif öğrencisiyle uğraşmak zor olsa da yine de çok güzeldi. Özlüyorum o günleri. Biz 2. Sınıf olduk.
aldıktan hemen sonra koşa koşa arkadaşlarla internet kafeye gider, eve dönerken de dilenci çetesine çalışıp da hiç para getirememiş sokak çocuğu gibi masum giderdim. karneyi aileme gösterdikten 1 saat sonra (göz boyamak için) ders çalışır, kalan günlerde tatil yapardım.
CANIM OĞLUM;
BUGÜN BANA YAŞATTIĞIN ONUR VE GURUR GERÇEKTEN BENi ÇOK MUTLU ETTi.
HALA AYAKLARIM YERE BASMIYOR. ŞIMARMA DiYE YÜZÜNE DE BiR ŞEY DiYEMiYORUM. SONUÇTA DAHA ÇOCUKSUN. iNŞALLAH HAYATIN BOYUNCA MUVAFFAK OLURSUN.
seneler sonra bu defa öğretmen olarak katıldığım, meslek hayatımın ilk karne günü 8 haziran 2018. allah nicelerini görmeyi nasip etsin, tüm yeni öğretmenlere.
işler yolunda gitmeyip vaziyet kötü olduğunda yada bütün ders dönemi yatıp çalışmayıp notlar baştan aşağı zayıf gelince çok kötü ve zor geçen fakat notlar güzel olunca güzel geçen ve 15 günlük veya 3 aylık güzel bir tatilin sizi beklediği gündür.
annemize babamıza karnemizi gösterip el öper, verirlerse bir harçlık alıp koşardık oyuna. Biz başarılı olmak zorundaydık. Ödül başarının sonucuydu. Şimdi başarı ödülün sonucu oldu. Yazık.
şaka maka başlayacak güneş ışınlarıyla gelen ilk günde ilk mezunlarımı vereceğim gündür. bir çoğu sistem çarklarında ezilirken bir çoğu direk evlenecekken bir çoğu okumayacakken istediğim tek şey koyun olmamaları umarım bunu başardığımı göreceğim günler yakındır.
