ilk okul günlerinin daha bir güzel olduğu günlerdir lakin yaş ve sınıf ilerledikçe bu durum değişmektedir. hatırlıyorum da bizimkiler her karne sonunda bana hediyeler alırdı ama şimdi nerede o günler. *
e okul sayesinde büyük bir korku olmaktan çıkan normal bir gün. ben almaya bile gitmiyorum gerisini düşünün. * hele bir de 2 gün sonra lys varsa hiç umurda olmayan gün...
hayatımın en kötü günleriydi. sabah anahtarı alıp çıkar, eve dönünce pusuya yatıp evi uzaktan kolaçan eder, kimsenin olmadığını ayıkınca direk odama gider uyur numarası yapardım. zira tüm kuzenlerin ellerinde takdir, teşekkür belgeleri olup şahsımda 6-7 tane "1" olunca yapılacak başka çare yoktu. babamın "kalk ulan hayvan herif"leri halen daha kulaklarımda çınlamakta.
evde bir takım olayların yaşandığı herkesin stresli olduğu yüzü gülerek eve giden öğrenci sayısının az olduğu lanet bir gün kısacası ve yaklaşmak üzere.
