bugün hepimizin içinde boğulduğu büyük tufanı yıllar öncesinden görebilmiş ve bunun üstüne kitap yazmış aydındır. hala ortadalarda gezinen imf başkanına ayakkabı değil 5 kiloluk das kapital cildi atılsaydı cuk oturur, rahmetlinin de ruhu ihya olurdu.
türk gençlerinin yüzde doksanının ya bu adam neyi araştırmış, ne demiş, ne düşünmüş diye araştırmaya dahi tenezzül etmediği, ilgilenme olanaklarının daraltıldığı, hepiniz aynı düşünün bizde sizi koyun gibi güdelim diyenlerin peşine takıldığı, ama kesinlikle araştırılması, okunması, düşünülmesi gereken bilim insanı.
arkadaş sırf burjuva sınıfından olmadığı için sevdiği kıza kavuşamamıştır bunun üzerine komünizm gibi bir sistemin ilk temellerini atan kişidir soylu bir aileden gelseydi neler olurdu muamma kısmı .
(bkz: aşk nelere kadirsin).
7 çocuğundan 6'sının öldüğünü öğrendiğim(4'ü çocukken,2'si intihar ederek), yoğun trajediler silsilesi atlatan, karısını çok seven, düşünceyi harekete geçirttirme kabiliyetine sahip, hayatını adadığı değerleri bulunan, akşam akşam "şu dağlarda kar olsaydım" türküsüyle beraber beni de efkarlandıran, nadir görülen, mutevazı, zaten fakir, iyi bir muhteremdir.
Niçin döndüm? Adım aklamak için! Gazetelerinizi okuyorum... Hepsi fikirlerimin öldüğünü ilan ediyor. Bu, yeni bir şey değil. Bu soytarılar bunu yüzyıldan fazla bir süredir söylüyorlar. Hiç merak ettiniz mi peki, öldüğümü neden tekrar tekrar açıklamaya gerek duyuyorlar? Evet aslında öldüm... ama ölmedim de. Bu diyalektiği anlamak size kalmış.*
Londra&'da yaşıyorduk. Jenny, ben, ufaklıklar, iki köpek, üç kedi ve iki kuş. Kıt kanaat idare edip gidiyorduk işte. Dean Caddesi'nde, şehrin lağım pisliğinin boşaltıldığı yere yakın bir apartman katında... Londra'daydık çünkü Rhineland'dan kovulmuştum. Evet, Rhineland, doğduğum yer. Der Rheinische Zeitung adlı bir gazetenin editörüydüm. Orda şunu öğrendim ki en devrimci eylem hakikati söylemektir. Rhineland'da polis, fakirleri zenginlerin malikanelerinden yakacak odun topladıkları gerekçesiyle tutuklardı. Ben de bunu protesto eden bir yazı yazdım. Ardından sansürü devreye sokarak gazeteyi susturmak istediler. Bunun üzerine ben de bildiri niteliğinde başka bir yazı kaleme alarak Almanya'da ifade özgürlüğü olmadığını ilan ettim. Benim haklı olduğumu kanıtlamaya karar verdiler ve gazeteyi kapattılar. Rhineland'dan sürdüler. Ben de Paris'e gittim. Sürülenler başka nereye gider ki? Başka hangi şehirde bir kafede bütün bir gece boyunca oturup kendi ülkenizde ne kadar devrimci olduğunuz konusunda palavra atabilirsiniz ki? Ama hakkımdaki her şey Alman polisinden Paris polisine ulaşmıştı. ' uluslararası bilinç geliştirme konusunda polis işçilerden çok daha ilerideydi. Sonra Paris'ten de sürüldüm. ' Ve sonunda Londra'ya geldik. Dünyanın dört bir yanından mültecilerin geldiği yer. ' [Kapital üzerinde çalışıyordum] ' Her sabah lağım pisliğinin arasında uyuyan dilencileri geçip British Museum'a, onun görkemli kütüphanesine gitmek, günbatımına kadar orada okumak, okumak, okumak... Sonra kararan sokaklardan eve doğru yürüyüş, satıcıların mallarına bağıra çağıra biçtikleri fiyatları dinlemek. Kirli havada bir peni için dilenen kimi kör kimi topal Kırım Savaşı gazileri... Londra'nın fakir kokulu atmosferi.
Eleştirmenler Kapital'e nelerin girdiği konusunu hafife alıyor. Radikal yazarların dedikleri gibi, 'Oh, korkunç bir kişisel tecrübe yaşamış olmalı.' Evet. Ama daha fazlasını isterseniz, o zaman Soho'nun öfkeyi tutuşturan o yollarından geçin. O yollar Kapital'e gider. 'Evet, tabii ama bu bir asır önceydi' dediğinizi duyar gibiyim. Acaba gerçekten sadece o zaman mı öyleydi? Bugün şehrinizin çöplerle dolu caddelerinde dolaşıp, pis havasını soludum. Caddelerde berbat bir halde, sarmaş dolaş uyuyan erkek ve kadın vücutlarının üstünden atlayarak dolaştım. Ufak bir çocuğun sesini duydum... 'Abi bi' çorba parası!' Buna ilerleme diyorsunuz, öyle mi? Çünkü motorlu arabalarınız, telefonlarınız, uçan makineleriniz ve bu leş yığını içinde daha iyi kokmanızı sağlayan bin çeşit parfümünüz var. Ve evi bile olmayan yoksul insanlarınız...
'Resmi rapor. ABD'nin geçen yılki Gayri Safi Milli Hasılası yedi trilyon dolardır.' Çok etkileyici. Peki söyler misiniz, nerede bu para? Bundan kim yararlanıyor? Kim yararlanamıyor? 'Beş yüzden az kişi iki trilyon doları çeşitli işkollarında denetim altında tutuyor.' Bu insanlar, ucuz kiralık evlerde oturup, kışın ortasında yakıt masrafını bile ödeyemeyecek kadar parasız bir halde üç çocuğunu beslemeye çalışan annelerden daha mı soylu, daha mı çalışkan, daha mı değerli? Yüz elli yıl önce kapitalizmin zenginliği muazzam bir biçimde arttıracağını, ama bu zenginliğin giderek daha az kişinin elinde toplanacağını söylememiş miydim?
Soho'daki o küçük apartman katında Jenny sıcak çorbalar yapıp, patates haşlardı. Sokağın aşağısında, dostumuz olan fırıncıdan taze ekmek alırdık. Sonra masaya otururduk ve yemeğimizi yerken gün içinde olan şeyler üzerine konuşurduk; irlanda'nın özgürlük mücadelesi, en son savaşlar, ülkelerin başındaki kişilerin aptallıkları, aciz hayvanlar gibi kendilerini sadece cikciklemeye ve mırıldanmalara hapseden siyasi muhalefet kurumları, korkak basın... Sanırım bu günlerde birçok şey daha farklı, ha?
' Hiç çıban çıkardığınız oldu mu? Bundan daha iğrenç bir hastalık olamaz. Çıbanlar hayatım boyunca başıma bela oldular. Hatta bazıları beni çıbanlarım aracılığıyla anlamaya kalkışan aptalca girişimlerde bile bulundular: 'Marx kapitalist sisteme karşı öfke doludur, çünkü bir sürü çıbanı vardır.' Ne budalaca! Sanki bu sömürüye karşı çıkmak için anormal olunması gerekiyormuş gibi. ' Kapitalizmin doğasında insan ruhuna aykırı bir şeyler vardır ve bu isyanı doğurur. Ah, ama evet, herkes kapitalizmin benim zamanımdan bu yana daha insani bir hale büründüğünü söylüyor. Gerçekten mi? Daha birkaç yıl önce gazetelerde Kuzey Carolina'daki bir tavuk fabrikasında, şirket sahiplerinin kapıları işçi kadınların üzerine kilitlediğini yazıyordu. Neden? Tabii ki daha fazla kâr için. Sonra bir yangın ve bu şekilde kapana kıstırılıp, yanarak ölen yirmi beş işçi.
'Kapitalizm zafer kazandı.' Zafer mi? Neden? Çünkü borsa gökyüzüne yükseldi ve hisse senedi sahipleri çok daha zengin oldular. Eee, zafer nerede? Amerikan çocuklarının dörtte biri sefalet içinde yaşarken, her yıl birinci yaşını göremeden ölen kırk bin çocuk varken hem de ha?
'New York'ta iki bin kişilik iş için yüz bin kişi gün doğmadan kuyruğa girdi.' Geri çevrilen doksan sekiz bin kişi ne olacak peki? Bir sürü hapishane inşa etmeniz bunun için mi? Evet, kapitalizm zafer kazandı. Ama kimin üstünden?
Politikacılarınız kibirden şişmiş. Şimdi dünya 'serbest teşebbüs sistemine doğru yol alıyor' diyorlar. Herkes aklını mı yitirdi? Serbest teşebbüs düzeninin tarihini bilmiyorlar mı? Kapital'i serbest teşebbüs sisteminin, kapitalizmin yol açtığı acıyı gördüğüm için yazmadım mı? ingiltere'de küçük çocuklar minicik parmaklarıyla milleri iyi döndürebiliyorlar diye tekstil fabrikalarında işe sokulmadı mı? Amerika'da genç kızlar Massachusetts'teki fabrikalara on yaşında girip, yirmi beş yaşında ölü olarak çıkmadı mı? Şehirler, yoksulluk ve ahlaksızlığın kol gezdiği lağım çukurları haline gelmedi mi? Kapitalizm budur işte. O zaman da öyleydi, şimdi de öyle. Kimse tarih okumadı mı? Bugünlerde okullarda ne öğretiyorlar insanlara?
Tamam, itiraf ediyorum, 1848'de kapitalizmin sonunun geldiğini düşünmekle yanılmıştım. Zamanlamam biraz kaydı. Belki iki yüz yıl kadar. Ama sistem tamamıyla değişecek, hiç merak etmeyin. insanlar aptal değil. Dürüstlük ve adalet istekleri onları bir araya getirecektir. ' Öyle alay eder gibi gülmeyin! Bu, daha önce de oldu. Yeniden ve daha büyük çapta yine olabilir. Ve yeniden olduğunda egemenler, tüm zenginlikleriyle ve ordularıyla harekete geçmesine rağmen üstesinden gelemeyecektir. Uşaklar hizmet etmeyi reddedip, askerler emirlere uymayacaklardır.
Evet, kapitalizm her şeyi, resmi, edebiyatı, müziği ve hatta güzelliği alınıp-satılır bir meta haline getirdi. Sadece fabrika işçileri değil, aynı zamanda bilim insanları, avukatlar, şairler, ressamlar, hepsi yaşamak için kendilerini satmak zorundalar. Ama tüm bu insanlar, kendilerinin de işçi olduklarının ve ortak bir düşmanları bulunduğunun farkına vardıklarında ne olacak? Birbirlerini tamamlamak için bir araya gelecekler. Ama sadece kendi ülkelerinde değil, bütün dünyada; çünkü kapitalizmin her zaman dünya pazarına ihtiyacı var, sloganı da 'Serbest ticaret!' Onun ihtiyacı tüm dünyayı özgürce ve aylak aylak dolaşıp kâr ve daha fazla kâr yapmak. Ama bunu yaptığında istemeyerek de olsa ortaya bir dünya kültürü çıkarıyor. insanlar tarihte hiç olmadığı kadar sınırları aşıyor. Fikirler sınır tanımıyor. işte tüm bu süreç ve olgular ortaya yeni bir süreç çıkarmak zorundadır... Yüz elli yıl önce ne dediğimi hatırlamıyor musunuz? Şu gülünç milli sınırları ortadan kaldırın. Bayraksız, pasaportsuz, vizesiz, gümrüksüz, göç kontenjanları olmadan, millet denilen o yapay şeyin varlığına bağlılık yeminleri etmeden... Dünyanın bütün işçileri, birleşin!
Hâlâ bir seçim olasılığı var. Ama sadece bir olasılıktan söz ediyorum, kesin bir şeyden değil. Şimdi her şey daha açık. Haklı olduğumu biliyorum, ama tabii önce insanlar kıçlarını kaldırmalı! Bir fikrim var. Çıbanlarınız varmış gibi yapın. Kıçınızda oturamayacağınız kadar büyük bir acı varmış gibi yapın ve ayağa kalkın. Hareket etmeli, bir şeyler yapmalısınız!!!
kapitalizmden sonra komünizme geçişi öngörmüş gereksiz şahsiyet. dünyanın komünist sistemle yönetilmesi, fenerbahçenin türkiye kupası almasından zor. yok o kadar da değil
siz sayın avamlara karl marx konusunda yaygın bir önkabulü değiştirmeye karar verdiğimi belirtmek istiyorum.
karl marx açıkça ve basitçe, insaoğlunun yaşadığı varoluşu ile ilgili tüm problemlerinin temelinde ekonomik sebepler yattığını; aşk, ihtiras, din, ülkü, soy sop, ırk, milliyet, vatan, yaşam, duygular, öğrenme, çoğalma vs her türlü duygusal yarı duygusal ve edinimsel tüm her şeyin; tüm problemlerinin hepsinin öncesinde insanların öncelikli olarak ceplerindeki paraya bakacağını ve bu ekonomik sorun çözülmeden, diğer yukarıda verdiğim/veremediğim herşeyi çözmeye başlamanın bile anlamsız olduğunu yazmıştır.
sosyalisttir, komunisttir, ibnedir, puştturdan önce; doğru mu demiştir; evet doğru demiştir. ha ondan sonra detaya inince/inerken yanılmıştır, hata yapmıştır ya da söyledikleri artık anlamsızdır. bu eleştirilebilir/eleştirilmelidir.
ama açıkça ekonomik problemi çözmeden sıçmaya bile gidemezsiniz demiştir. doğrusunu demiştir.
Anne tarafından Nathan Mayer Rothschild, Gerard Philips ile Salomon David Barent Cohen'in kuzenidir.
(bkz: Nathan Mayer Rothschild)
(bkz: Gerard Philips)
(bkz: Salomon David Barent Cohen)
Hatta Gerard Philips ile baya yakınmışlar. Ailesine nasıl hayranlık duyduğuna dair ektuplar falan yazmış Marx. Sanırım kendisi bir küçük burjuva (bkz: avukat) olan baba tarafına çekmiş daha ziyade. küçük burjuva mesleklerin o zamanki durumu ve radikalizmi düşüncelerini etkilemiş kanımca. Zira öldüğünce "beş parasız" imiş.
ekonomik sistem ile kültürel sistem arasındaki ilişkiyi ortaya koymuş olmasına rağmen nasıl ekonominin tepede bir kaç kişi tarafından planlanmasının diktatörlük getireceğini görememiş olmasına şaşırdığım filozof. kendisi tarihin en büyük filozoflarındandır yalnız komünizmin işleyeceğine gerçekten inanmış olması beni oldukça şaşırtmaktadır.
Maraş katliamları sırasında alevileri öldürmek amacıyla bir eve girerler ve evde Karl Marx'ın tablosunu görünce herhalde yanlış eve girdik diye düşünüp çıkarlar.Böylece o ailenin hayatı kurtulur.işte Marx böyle iyi bir insandır.
burjuva ideolojisi ve her türden revizyonist akımlara kan veren sahte sol'lar, sekterler, entelektüalizme, aşırı teorisizme kayan "marksolog"lar, işçi sınıfının devrimci ve yaratıcı gücü yerine, sadece sınıf dışı dinamikler üzerinde politika yapanlar, devrim adına yapılan saçmalıkların temsilcileri, sağlı "sol"lu tasfiyeci akımlar, dönekler, tarihsel kimlikleriyle gelenekten-geleceğe savrulan her turlu akımlardan komunizmi ayrı tutmaya calısmıstı.
Bugün burjuva ideologları, burjuvanın "akademik" lafazanları Marx'ın teorik çalışmalarını "bilimsel" bir kimlikle öne çıkartıp, Marx'ı filozof ve bilimadamı kimliği ile ehlileştirme çabası içine girdiler. Bu "söylemler" "sosyalist" saflarda da yankı buluyor.
karl marx, 5 mayıs 1818. 14 mart 1883 londra da bu yıllar arasın da yani 19. yüzyılda yaşamış. filozof, politik, ekonomist, ve devrimci. komünizmin, kurumsal kurucusudur.
