1857-1919 yılları arasında yaşamış, idealizm akımının etkisindeki şiir ve romanları ile tanınan, soydaşı Henrik Pontoppidan ile birlikte 1917 nobel edebiyat ödülü'nü paylaşan danimarkalı şair, yazar.
roholte'de bir papazın oğlu olarak dünyaya geldi ve babası gibi bir papaz olmak gayesi ile kopenhag'da hıristiyan ilahiyatı üzerine öğrenim gördü. 22 yaşındayken yayımlanan kitabı ile tüm edebiyat eleştirmenlerinin dikkatlerini üzerine çekti. bunlardan biri olan, georg brandes'in kuzeni ile 1892 yılında evlenerek dresden'e yerleşti.
onun yaşamı hakkındaki en belirgin tespit, arayışlar ve değişimlerle dolu olduğudur ki bu dinsel inançları boyutunda da gözlenmiştir. başlangıçta etkisinde olduğu hıristiyanlıktan zaman içerisinde tümüyle uzaklaşarak ilkin ateizmi daha sonraları ise budizmi seçmiştir.
gjellerup, mahlas olarak kullandığı 'epigonos' adı ile daha çok tanınır. nobel edebiyat ödülü seçici kurulunun onu ödüle layık görüş gerekçesi şöyle deklere edilmiştir;
"Yüksek idealizmi ile beslenen çeşitli ve zengin şiirleri için."
eserlerinden bazıları;
germenlerin çocuğu (1882)/gezgin (1910)/tanrı dostu (1916)/altın buda (1917).
