ruhuna kadar edebiyat işlemiş değerli insanlardır. yazdıkça daha da bulurlar kendilerini ve okuyanlara yeni ufuklar gösterebilmeyi hedeflerler. anlayan anlar, anlamayan "niye yazıyon abi sana maddi bi faydası yok" diye nankörlük yapar.
bir işe gönül vermişsen gerisi teferruattır. "aç olmayanın halinden tok anlamaz" deyip sırf insanlar bilinçlensinler, benim gördüğümü onlar da görsün diyebilen kalem tuttuğu eli öpülesi yazarlardır. toplumdaki aksaklıkları, haksızlıkları kaleme alırlar.
sadece ticari kaygıları ve kendi egoları için yazmıyorlardır.
şimdi sorarım size milyonlarca kitap satan popülist ve populer yazarlar seni hiç düşünüyor mu/düşündürüyor mu? senden bir şeyleri anlatıyor mu?
ayrıca her yerde heykelleri dikili değil ama gönüllerimizde tahtları mevcuttur. zaten üstadların istediği de budur.
onlardan olmamak için türk dili ve edbiyatını bıraktığım yazarlar. ahmet altan iclal aydın, tuba özay gibi olamayınca aç kalıyosun tabe. onlar kadar büyük yazar olmak çiçek böcek karı kız dan bahsetmek lazım.
