Darbeler yesende yüreğine,affetmek en asil intikam!
Varsa bir duvar dayan...
Yoksa bir duvar yarat!
Karanlık olduğunda mumdan bir güneş yarat.
Kanatların kırılmasın,
Umutların nicesi yirmidört karat...
--spoiler--
ben parayla geç tanıştım,çok güzeldi aşık olamadım
yinede vardı kalbini çaldığı dostlarım
ben onunla merhaba sohbetinde kaldım
yüz-göz olamadım aldattığı dostlarımla merhabalaşırım
--spoiler--
parça tam olarak liriklerin bu dizelerine geldiğinde dudaklar kımıldamaya başlar.eşlik eder sago* ya.sonra geçmiş ve yaşanmışlıklar hatırlanır.birden geriye gider,dostça sarıldığın,sıkıntını anlattığın acılarını bile tek lokmada paylaştığın adamların birer birer dökülüşlerini hatırlarsın.hayat bu dersin. sago buna karikatur komedya demiş geçmiş. sen belki başka bir tanım yapıştırırsın buna. ama hiç bir tanım bu durumu tam olarak tasvir edemez.*
umutların nicesi 24 karat demek ki çok zenginim. * iftiralar atılsa da bu yaşlı çocuğa, itiraflar temizler ortalığı. bu şarkı benim öncemi kendime anlatabilmem kadar ciddi. önceden suratı sivilceli çirkin bir adamdım. belki hala ama artık aynada kendisiyle barışık bir delikanlı görüyorum. ben kendimi kendimce kendiliğimden kendime anlattım. sen de dinle, belki eskilerimiz yenilerimizle çarpışır. şarkıda bana eşlik eden bayansa yeni sevgilim. adı kate. * her dörtlükte yumuşak bir çığlık attıkça ben ters bir etkiyle mikrofonuma yaklaşıp sert hamleler yaptım. ama o o kadar kalpten çığlık atıyor ki sen bunu çok çok rahatlatıcı bir kompozisyon sandın. yanılma burası karikatür komedya!..
russell in çaydanlığındaki suyun kaynamasını izlerken suyun taşması sonucu aniden zihnimde beliren sagopanın şarkısının adı. evet, çaydanlıktaki suyun kaynamasına dalıp suyun taşmasını seyretmek tam anlamıyla karikatür komedyaydı.
Bir Pesimistin Gözyaşları albümünde 2004'te yayınlanmış, Sagopa Kajmer'e ait parça.
Bu, yani rapin kendisi, aykırı bir müzikti ama saldırgan değildi. Kenar mahallelere sıkışmış yaşamların, aslında üst dilin yüksek düzeyde olduğu bir beceriyle anlatılmasıydı.
Karikatür Komedya, bir çocukken bizi de etkilemişti ve biz dinlerken, pek az kişi dinlemekteydi. Bu müzik türü ciddi anlamda piyasaya gireli sadece birkaç yıl olmuştu ve dolayısıyla diğer çocuklarla, bu noktada da ortak bir damardan beslenemiyorduk. Bir noktada kesişemiyorduk.
Zamanla diğer insanlarla ayrılıklarımız o kadar büyüdü ki, bunun ardını bırakmak gerekti. Yaratılışımızın zahmetini çekip sıkıntısını yemeyi bir çocukken öğrendik. Başkalarıyla başkalaştık, çarpıştıkça çarpıştık. Yüreğimize darbeler de yesek, 'affetmek en asil intikam' deyip geçtik o şarkıdaki gibi.
