nasıl bir tanım getireceğimi bilemediğim durum. küçük kız kardeşiniz buyumuştur üniversiteyi kazanmıştır ve gün gelir gider. telefon açar ağlar siz daha çok üzülürsünüz. yalnızdır. bu yollardan ben de geçtim dersiniz ama ne kadar zor olduğunu bilirsiniz. alışmalısın. hepimiz hayattayız buna şukur dersiniz. ayrıyız ama birbirimize destek olmaya devam edicez. çünkü ben seni seviyorum kara kız.
farklı yerlerde aynı zamanda hayat mücadelesidir bu. aileden ayrılmak zor be sözlük.
kimileri için; şu dünyada gözü kapalı güvenebilceğiniz tek insandan ayrılmaktır. bir şeyler paylaşırken; "kim bilir nerden karşıma çıkacak? acaba benim hakkımda ne düşünür? acaba birine anlatır mı?" gibi ömür törpüsü soruları kendinize sormadan paylaşmanın zevkinden ayrılmaktır. en iyi dosttan ayrılmaktır. üstelikte hayatı boyunca her halinize şahit olmuş, çok yakın bir dosttan.
uzun vadeli olanı başlangıcıyla ayrı, bitişiyle ayrı yıpratır. on sekiz senede nefes alışını tanıdığınız insana son bakışınızdır. dört sene boyunca her konuşmanızda biraz daha değiştiği farkedilir, döndüğünde bambaşka birini bulursunuz karşınızda.
