bir yere misafir gidilmiştir. evin inanılmaz derecede gıcık bir veleti vardır. 5 yaşındaki kardeşiniz evde öğrettiğiniz gibi kafayı geçirmiştir ve velet bir feryat ile zırlamaya başlamıştır. içerideki yağlar erimiş kardeş daha bir sevilmiştir.
kardeşinizde sizde ayrı şehirlerde öğrencisinizdir. telefon açarsınız ve havadan sudan konuşursunuz sonra size abla paran varmı bende fazla var burs çıktı iki ayı toplu yatırmışlar sana gönderiyimmi der gözleriniz dolar sesiniz titrer işte ya kimin kardeşi gurur duyarsınz ama param var diye gereksiz bir cengaverlik yapmayıda ihmal etmessiniz.
çocuğunu ilk defa kucağına aldığında gözlerinden taşan mutluluğun görüldüğü an. onunla yaşadığınız kavgalarınızı, üzüntülerinizi, sevinçlerinizi hatırlarsınız. sonra da o küçük kızın nasıl da anne olduğuna inanamadan, onu hayran hayran izlersiniz. canım kardeşim benim.
uzaktadır... sevdiğiniz yemekleri yerken, sevdiğiniz filmi izlerken, bereber yaptığınız tüm şeyleri özleyip, tüm içtenliğiyle sana olan sevgisini hissettirdiği an gurur duyarsın kardeşinle.
okulunu bitirip meslek hayatına atılması ve ardından evlenmesi kardeşle gurur duyduğunuz ve kendinizin ne zaman bir baltaya sap olacağınızı düşündüren andır.
kazandığı akedemik başarılar, erkekse eğer askere gitmesi veya askerden gelmesi, evlenmesi yuva kurması, ilk defa işe başlaması ilk maaşıyla size birşeyler alması yada bir yere götürmesi bunlardan biri olabilir.
hasta yatağınızda yatarken, size en sevdiğinizi yemekleri büyük bir çabayla yapıp, elleriyle yedirip bir de üstüne gece uykusuzluktan başı düşene kadar başınızda durduğu anlardır.
gurbette bi sabah ders çalışmaya çalışırken , ev tek odalı ve soğukken , yemek olarak 3 gündür sosis hardal ikilisi yenmişken , kardeş o rahatlatan bıcırık sesiyle "alo , abla dersaneden yüzde yüz burs almışım" der.. insan o zama düşünür , kardeşinin yaşını başını , 11 yaşında aldığı ilk bursu , ilk doğduğu an verilen tepkiyi..
kardeşle gurur duyulan anlar , biraz da insanın kendiyle gurur duyduğu anlardır.. her ne kadar , anne baba kadar hakkı olmasa da ablanın abinin , insan gene de kendi çocuğuymuşcasına sevinir , gururlanır.. geleceğe dair ümitlenmeye cesaret eder..
