12 yaşında ki cocuk ergenliğe yaklaşmış bir bireydir. Şimdi ki çocuklar o yaşta herseyi biliyorlar. Bebek ağlarken sinirlendi belki de. Cocuk da mutlaka bir sıkıntı vardır. Psikolojik sorunları da olabilir. Anne için büyük bir travmadir. Çok zor bir durum. Iki çocuğunun da böyle bir sey yaşaması. Ne yapacağını şaşırır insan.
Haberin ayrıntısına bakınca çocuğun bilinçli yaptığı görülüyor. Annesi bataniye elinde çocuğu görünce:kardeşin üşür niye aldın demiş. O da artık üşümez çünkü nefes almıyor demiş. Kimin aklina gelir böyle bir cevap.
Aklımı seveyim, bayılırım Bilâl'e anlatır gibi konuyu anlatmaya...
Bu çocuğun böyle bir davranışa iten neden genetik ve nörolojik yanı sıra kültür aile yapısı bir durum.
Beynin Prefrontal kortekslerinde ki aktive düşüklüğü, x kromozomunda olan Genlerin içinde Noradrenalin gibi nörokimyasalları bastıran maoa enzimi salgılama dengesizliği vs konularına değinmeye gerek yok.
Zaten bu bahsedilen konular genellikle "bok yeme otur yerine, oğlum manyak mısın?" Diye bizi frenleyen olgular.
Her insan cani katil öldürme duygusu ile doğar yaşar ve ölür.
Çocuklar arasında kıskançlık normal ama çok tehlikeli asla önemsiz bir şey değildir. Birbirini iten ağlayan oyuncağını kıran saçını çeken çocuklara (kardeş veya arkadaş) aileler çok dikkat etmeli.
Çocuk yetiştirmek iskambil kağıtlarından ev yapmak gibidir. Fark etmediğiniz veya önemsemediğiniz yanlış bir kağıt koyduğunuz zaman evi tamamlamak için üzerine koyduğunuz son kağıt evi yıkacak
Ya da doğru şekilde yerleştirdiğiniz kâğıtlar ile son kâğıdı da koyup evi tamamlamak istediğinizde yanlış koymayı önemsemediğiniz zaman son kağıt evi yıkacaktır.
Kimse mükemmel bir beyin veya gen yapısı ile doğmuyor,.
Kimse mükemmel bir çocukluk geçirip ileri ki yaşlarda ruh hali mükemmel olmuyor.
Ve her insan bir kaplan aslan kurt yavrusu gibi öldürmek güdüsü ile doğuyor.
Aileler çocuklarına eşit mesafede olmalı aynı sevgi ilgi alâka içinde olmalı. Genetik ve nörolojik eksiklik olumsuzluklar fark edilemez.
Bu eksiklik olumsuzluklar dengesizlikler böyle trajediler ile ortaya çıkar.
Bu aileden çocuk alınmalıdır. Çocuk genetik nöroloji ve psikolojik incelemeye alınmalıdır.
Aile ölüme sebebiyet vermeden yargılanmalıdır.
Aile ne yapsın, ufacık çocuk bilmeden kardeşini öldürmüş. Bunu aile mi yap dedi, aile burada cinayet ölüme sebebiyet verme ile yargılanamaz dediğinizi duyar gibiyim.
Lütfen dangalaklık etmeyiniz.
Kartal yuvasında, anne baba kartalın getirdiği av yavru sayısı yüzünden yavrulara yetmiyorsa, en güçlü yavru diğer kardeşlerini öldürür yuvadan atar.
Pardon ama siz hayvan mısınız?
Bizi insan yapan değerleri sizlere hatırlatmak istedim.
Edibüdü: yazmayım dedim dayanamadım...
Böyle ciddi konuları kim açıyor ya?
11 yaşında bir çocuğa cinayetin tüm suçunu yükleyip kenara çekilmek de mantıklı değil, bu durumu doğuran sebepler olmalı. Ailesi çoook normal bir aile olsaydı çocuk zarar verme dürtüsü barındıramazdı, henüz o yaşta... bunu bir yerden bir şekilde görmüş olmalı ki yüksekten düşmenin ona zarar vereceğini bilebilsin.
ayrıca haberin içeriğini okuduğumda kanım dondu. Annesi elinde kardeşinin battaniyesini görünce kardeşinin battaniyesini niye aldın, üşür demiş. O da artık üşümez, nefes almıyor demiş ve kadın bu korkunç manzarayı görmüş sonrasında. olay gece 02.00 sularında olmuş, haberde yazılana göre. O saatte kalkıp bunu akıl edebilen, bunu isteyen bir çocuk normal bir ailede yetişmiş olamaz. Çocuğu çok fazla ilgisiz bırakıp ilgiyi küçük çocuğun üzerinde bariz şekilde toplamak belki buna sürükleyen ihtimallerden biridir.
devlet korumasına alınması çok iyi olmuş. bundan sonra ailesinin de çocukla ilgileneceğini sanmıyorum, muhtemelen kin besleyeceklerdir. Olan bebeğe oldu, melek.
Ben yedi sekiz yaşında iken kardeşime mama hazırlıyordum annem çalışıyordu bizi bazan mecburen yalnız bırakıyordu 12 yaş sorumluluk için küçük bir yaş değil fakat her çocukta olan bir şey burada yaş farkndan ötürü biraz daha fazla ortaya çıkmış gıbı görünüyor o da kıskançlık. Şimdilerde gülüp geçiyoruz ama o yaşta küçük kardeşin gelişiyle papucun dama atılması gerçekten yoğun yaşanan bir duygu..bilemiyorum..
12 yaşında bir çocuğun değer yargıları vardır kimse boş boş çocuk duyarı kasmasın her on iki yaşındaki çocuk kardeşini balkondan atmıyor savunanı s... neyse.
Bizim komşunun başınada gelmişti böyle bir olay. Bir kızı(5) vardı bide daha bir kaç aylık bebeği vardı. Bebeğini uyutup duşa giriyor galiba 5 yaşındaki kızı küçük bebeğin yüzünü tırmlamış gözünü falan oymaya çalışmış her tarafını ısırmış çok kısa bir sürede yapıyor bunu annesi sesleri duyunca hemen çıkmış duştan ama geç kalmıştı tabi hastaneye kaldırdılar hemen neyseki kendine geldi.
Sonra kadın gözaltına aldılar falan ama küçük kızın tırnak arasında çıkan deri kalıntıları sayesinde kadın yırtmıştı.
Ebeveynlerin çok dikkat etmesi gereken önemli bir nokta. kardeşler arasında kıskançlığın oluşmamasını sağlamalılar.
12 yaş kıskançlıkla bu şekilde bir şey yapmak için büyük ama cezalandirilamayacak kadar da küçük bir yaş. Bir anlık dürtü olabilir. Savunmak değil tabi ki. Haberi dinlerken bir çok insanın kanı dondu. Ama düşünmek lazım Bu çocuk nasıl bir muamele gördü ki böyle birşey oldu? Konuşuldu mu acaba bu çocukla? Yada bu tavırlar belki de belirgindi önlem alındı mı acaba?
Komşular da hemen yapıştırmış ruh sağlığı iyi değildi diye. Ayar oluyorum boyle durumlarda. Bir olay olunca Komşu çevre bunu söylüyor ama olay oluncaya kadar aile nerde??
Haberi yeni gördüm.
Annesinin emzirip uyuttuğu, peşi sıra lavaboya gittiği 2,5 yaşındaki bir bebeğin 11 yaşındaki abisi tarafından camdan atılmasını konu alıyor. Olay saat gece ikide oluyor. Sanıldığının aksine kadın evlatlarını saatlerce yalnız bırakmıyor, büyük iki evladını yatağına gönderip uyudular sanıyor ve bebeğini emzirip uyuttuktan sonra yalnızca lavaboya gidiyor. O saatte yatağından kalkıp uyuyan kardeşini kucaklayıp camdan atan bir cocuk kimse kusura bakmasın psikolojisi düzgün bir birey değildir. Bu ailesinin yanlış davranışlarının mahsulu olabilir, ancak olmaya da bilir. Ne neden olmuş olursa olsun topluma kazandırılması tedavi görmesi gereken bi cocuk. Devletin koruma altına alması yerinde bir karar.
ben iki, ablam dört yaşındayken bir benzeri yaşanmış. Annem mutfağa bize hazırladığı yemeği kaba koymaya gitmiş. Dışarı çıkacakmışız çanta hazırlıyormuş. Salonun havalanması için balkon kapısını açmış bir süreliğine. Biz de ablamla balkona çıkmışız, eski tip ince uzun parmaklıkları olan bir balkon. Beni parmaklıkların arasından diğer tarafa aşağıya itmiş. Kapı çalınca annem mutfaktan çıkıp salondan hole geçiyor kapıyı açıyor ve odaya söyle bir bakıyor ki biz yokuz. Hemen aklına balkon kapısını açtığı geliyor, koşuyor ve bizi şu pozisyonda buluyor. Benim vücudumun yarısı dışarıda, kafam demirlerin arasından geçemediği için başım, omzum kollarım yerde. Ablam beni itmeye çalışırken annem çekip almış. Ağlamaya başlamış, ben durumun farkında bile değilim ablam benimle oyun oynuyor sanıyorum herhalde. Kapıdan içeri teyzem gelmiş olanları görüp duyuyor işte ablama niye ittin kardeşini deyince ‘o benim’ diye cevap vermiş. Annemin dışarı çıkarken bana ilk kez giydirdiği elbise ablamınmış eskiden. Onu hatırlamış. Bu yaşananları ben hatırlamıyorum. hepsi ablamın ‘hahaha seni balkondan itmişim höhöhö’ diye ergen iken anlattığı ailemin de onayladığı bir olay. Annem sonrasında ablamın tüm küçülenlerini köye kuzenlerime göndermiş. Ablama ait çorap dahi giydirmemiş bana.
Ha bunu neden anlattım. Bizim olayımızda ablam dört yaşındaydı, annem balkon kapısını açık unuttuğu için hatalıydı. Ancak ablam hiçbir zaman değişmedi. Henüz ilkokuldayken en yakın arkadaşıma adet gördüğümü söylemiş, olmadığımı biliyordu. Hakkımda yalan yanlış seyler söylüyordu nedensiz. Anne babam bir yere gittiğinde hemen odama gelip taciz ediyordu. Okuduğum bir kitap varsa elimden kaba kuvvetle alıp evin bi köşesine saklıyordu. iki katlıydı evimiz, merdivenlerden beni sırtına alır üç kez çıkarır indirirsen kitabını veririm diyordu. Ben 15 yaşındaydım o 17. Bazen taşıdığım oluyordu, insafa gelip asla tamam bu kadar yeter şaka yaptım demiyordu. Acıma hissi yoktu bana kalırsa.
Piknik yapmaya gittiğimizde yere et atıp kedilerin yaklaşmasını bekleyip ayakkabıyla sertçe vuruyordu. Benim çok sevdiğimi bildiği beni üzmek hoşuna gittiği için. Aynılarını bir küçük kardeşime yaptı yapmaya çalıştı.Gücüm yettiği kadar engel oldum. Sırf kardeşime zulmetmesin diye uzaktaki yatılı fen lisesini kazanmama rağmen gitmedim. Kendi ilimde eve gidip gelebileceğim bir lise yazdım. Yine de kardeşime sorsanız ablam hakkında gözü yaşlı anlatacağı bir çok anısı vardır.
şimdi 24 yaşındayım, en son ablamı nişanım için eve davet ettiğim zaman gördüm. Eve geldiğinde saat ondu, nişan yedide yapılacak dememe rağmen eve misafirlerden bile epey sonra geldi üzerinde kot kazakla. ‘Trafik vardı niye ben gelmeden yüzükler takıldı’ diyip bir odaya kendini kapayıp ne eşime ne bana selam verdi. Çok üzüldüm keşke bekleseydik diye. Bi on onbeş dk sonra evimize istanbul’dan pasta getirildi. Trafiği sorunca babam bomboştu yollar demiş kuryeci. Geç gelmesi mühim değil de beni üzmek için yalan söyleyip o günümde kendini odaya kapatması, sadece tebrik ederim deseydi yeterdi. Sosyal ilişkileri hep böyle oldu ablamın, ancak çok zekidir. Lise hariç hep aynı okullara gittik, tüm öğretmenlerim onun da öğretmeniydi. Özellikle matematik hocam ablan gibisini tanımadım çok zeki kız derdi. iyi bir üniversitede endüstri müh. okudu, simdi amerika’da uzun zamandır görmüyorum. Özlemiyorum, ablam gibi görmüyorum.
Yukarıdaki entryi okuyun. 12 yaş hiçte küçük bir yaş değil. Evet belki aile çok hatalıydı . bunun misli misli hata yapan aileleri gördüm ama kardeşine zarar veren çocuk görmedim.
Hatta bir yakınımın oğlu pencereden düştü ve öldü. Küçücüktü.ablası ise 6 yaşındaydı. O da farkettiğinde cok geç olmuş."bacagindan tutmaya çalıştım ama tutamadim " demiş. hatta ablayı aylarca psikoloğa tedaviye götürdüler. Aile bile şüphelenmişti çocuk sonuçta ,diye.
Ancak 12 yaş çok çocuk bir yaş değil. Ben liseye başlamıştım 12 yaşımda. Kuzenlerim bebekti onlara bakardım hep. Saatlerce de oynatırdım.
Benim annem mesela 10 yaşından küçükmüşte kardeşlerinin sorumluluğunu almış. Hatta en küçükleri olan teyzem çok zayıf diye anneannem onun üzerine düşüyormuş hep çok ayrım yapıyormuş yine de kardeşine zarar vermeyi düşünmemiş ki düşünün anneannem sırf teyzem seviyor diye 1 tane gevrek alıp gelirmiş ona diğer çocuklara almazmış. Annem hata yapsa sırtında süpürge kırarmış. Bakin annem şiddette görmüş...
Doğrusu 12 yaş küçük bir yaş değil. Yaptığının cezası psikolojik olarak arkasını bırakmayacaktır zaten. Onu buna iten faktörler bulunmalı. Ayrıca Çocuğu toplumdan soyutlamak yerine topluma kazandırmak gerek.
Herkes iki çocuğu konuşurken ben anneyi düşünüyorum. Anne ilgisiz biri değilmiş. ikisi de can. Ama biri diğer canının katili. Annenin ve hatta tüm ailenin psikolojik bir destek alması lazım.
