Cok sevdiginiz kiz kardesinizi dugun gunu kaybetmek hayatimda yasadigim en buyuk ve unutamiyacagim acidir. Giderken seni hic bi zaman birakmayacagim diyip gittigi ilk gunden birakmasi hayatindaki mutlu gunu en aci gune ceviren olay.
geri kalan ömrün boyunca, "kaç kardeşsiniz" sorusuna yutkunarak cevap vermek demektir.
kuzenlerinin yusufun zuleyhasi abla yerine direk "abla" diye seslendiklerinde burkulmaktır.
küçülen kazağımı giyecek kimsenin olmamasıdır artık.
artık son pasta dilimini "kardeşinle paylaş" diyememektedir anne.
bir akrabanın düğününde, babanıza "senin ufak kızı göremedim" diye sorulmasıdır.
sen ne kadar babana benziyorsun yusufun zuleyhasi. kız kardeşin aynı annene benziyordu denmesidir.
annenizin hep gizli gizli ağlamasıdır.
hala ayakkabılıkta ışıklı spor ayakkabıların olmasıdır.
masaya beş tabak, 5 kaşık çatal getirdikten sonra birisini geri götürmektir.
"abla nereye gidiyorsun, ben de gelecek miyim" diye yamanmayacak bir daha asla. bunu bileceksiniz. peşinize takılacak kimsenin olmayışıdır. bir daha yaz akşamları sahile gitmekten zevk alamamaktadır.
bu gitmiş, bu getirmiş, bu pişirmiş, bu yemiş, bu da hani bana hani bana diyemeyecektir asla.
lan sabah sabah insanın canını sıkıyorsunuz ya, düşünmesi bile insanın içini ürpertiyor. gencecik çocuk lan daha ne ölmesi, daha üniversiteye gidecek benden para falan isticek, ben küfredecem ama ne istiyorsa vereceğim, yapmayın olum böyle şeyler yazmayın pazar pazar..
yaşayan bilir derler ya. yaşayan bilir. 12 yılımız beraber geçti. ben hayatı senin sayende öğrendim tüm gerçekleri. bana bir 'ablam' diye sarılman için nelerimi feda etmezdim. olsun be güzelim. sen meleklerin en güzeli. gittin ablanı bıraktın ardında. sen hep mutlu ol ablan seni çok seviyor.
daha önünüzde uzun yıllar olduğunu düşünürsünüz.nolursa olsun onun yanınızda olucağını...hep bir güven olur içinizde.o yanımda oldukça en büyük üzüntülerimi bile unutabilirim dersiniz.herkesten çok güvenirsiniz.ama o hayata gözlerini yumduğunda bütün herşey altüst olur.doğduğu gün gelir aklınıza.annenizin,babanızın sevinci...onu ilk kucağınıza aldığınız an,size gülümsemesi...ona bidaha sarılmadan,öpmeden,görmeden nasıl yaşayabilirsiniz ki?ölmek istersiniz.annenizi görünce vazgeçersiniz.çünkü onun acısını birazda olsa dindirebilecek tek kişisinizdir.hayatınız boyunca kardeşinizin yerini kimse dolduramaz.ne zaman resmini elinize alsanız tutamazsınız gözyaşınızı.hayatınızın en güzel günleri onunla yaşanmış ve bitmiştir...
içinizi yakar boğazınızda geçmek bilmeyen bir düğümle gezersiniz onun hayali ile yatarsınız rüyanızda onu görürsünüz sabah ağlayarak kalkarsınız kabrini özlersiniz kışın çok soğuklarda daha bir içiniz yanar üşüdüğünü düşünürsünüz gece o şimdi korkar çok küçük diye içinizden geçer yine ağlarsınız unutulmaz. *
çok korkunç bir şeydir. küçükken abimin ölmesinden korktuğum için ağladığım olmuştu sözlük. sonra gece uyanıp acaba yaşıyo mu diye odasına gidip bakmıştım. *
Kan kanserinden hem de yılbaşı gecesi herkesin eğlendiği bir zamanda olduysa daha kötüdür. Tabi küçüksünüzdür daha çok farkına varamazsınız, anne çeker en büyük acıyı. Dua edersiniz sadece abla olarak huzur içinde uyusun hep diye.
11 yıl oldu sen gideli. sana doyamadan tam 11 yıl geçirdim. ve yine aynı aydayım. lanet olası ağustos ayında. küçüklüğümde senin değerini bilememişim. seninle beraber çekildiğimiz fotoğraflarda sana değil de kuzenime sarıldığım için kendimden utanıyorum. o fotoğraflardaki gülen sahte suratları karalıyorum bir bir.
şimdi aynı ayda kıyametin kopacağını söylüyor birileri. ne dersin, sana kavuşabilecek miyim sonunda?
yaşarken bedeninizdeki kara deliğe rağmen ayakta kalma sebebi olarak diğer sevdiklerinizin varlığıyla avunursunuz. isyan edersiniz, "keşke onun yerine ben olsaydım!" dersiniz. bahis konusu her açıldığında içinde bulunduğunuz ortamı terkedersiniz. en önemlisi çocukluk fotoğraflarınızın yer aldığı albüme bakarken gözlerinizden dökülen yaşlardır. özlem kokar, ağıt kokar, acı kokar.
fakat siz her şeye rağmen onun sizi gördüğünü bilir ve bir gün aynı canı ve kanı paylaştığınız o kişiye kavuşacağınız günün ümidiyle yaşarsınız!
öyle muhteşem bir ülke kurar ki gittiği yerde
öyle bilinmedik renklerle bezer ki o ülkenin duvarlarını
öyle sabitler ki o muğlak duvarlara ruhunu
öyle yükler ki o ruhu sana
öyle bekler ki seni rengarenk ülkesinde
öyle ölmemiştir aslında
öyle ölmemiştir ki
öyle...
öyle sendir
ki
bak bi kendine!
düşünmesi bile insanın içini ürpertir. herkes içten içe anne babasının ölmüne hazırlamıştır kendini. Düşünmüştür bir gün olmama ihtimallerini; ama kardeş ölümü kaç yaşında olursa olsun zamansız gidiştir..
Allah taksiratını affetsin, dostların ve sevenlerin erken gidişi geriye hüzün bırakıyor.
Bırakılan hüzün bazen unutuluyor bazen her sene hatırlanıyor...
"Veda değil gidişim, sizi bekliyorum" demek gibi bir şey olsa gerek ölüm.
