ergen kardeşte oluşan değişiklikleri fark ederek başlayan, abla bünyesinde müdahale isteği oluşturan durumdur.
abla kişisi başka bir şehirde olduğu için ergen kardeşi uzun süredir görmemiştir. en son gördüğünde pembeler içinde- barbi bebek gibi- bıraktığı kız kardeşi siyahlar içinde, alnını kaplayan ve o güzel yüzünü kapatan bir kahkülle, sürekli yere bakan bir suratla otogarda ablasını beklemektedir.
önceden doğallığı abartıp saçını bile taramayan bu bünye artık ablasına baskı yapmaktadır kuaföre gidip saçını bonus yapmak için.
derken kardeşin birkaç fotoğrafı dikkat çeker. siyah ruj, gözlerin etrafı simsiyah. dehşete düşen abla soluğu internette alır ve artık emolarla ilgili araştırma başlamıştır.
emoturkey, star emo gibi sitelere "marsıq" "pisliq" gibi mahlaslarla üye olunur, onlar gibi davranılır, kardeşle de başka biri gibi iletişime geçilir.
"yokh artıq pepeem, aşqito kaçhalım buralardn" şeklindeki konuşmaları öğrenip kültürüne kültür katan abla kardeşine minnet duymaktadır yeni bir dil öğrenmesine vesile olduğu için.
saçını başını, elini yüzünü , tarzını, konuşmasını bi garip yapması değil de, "emotional" dan gelen "emo" hissiyatını benimsemesi üzmüştür en çok o ablayı.
bardağın boş tarafını gören,
sebep yokken kendini mutsuz hisseden,
her şeyi anlamsızlaştıran,
kendini beğenmeyen,
özgüvenini kaybetmiş,
gülmeyi ayıp sayan,
umutsuz... mutsuz
bir kardeş, kalbinin en solunda ki...
şekilden ziyade, bunalım takılma modudur kötü olan, dehşete düşüren.
neyse ki içindeki hayatdolu kız daha fazla dayanamadı o karanlık dünyaya da, en son "ablacım şu türkçemizi bi düzeltelim" dedi. *
