12 yaşlarında abimle kahvaltı sofrasında oturuyoruz. şakalaşmadan başladık. yumurtayı bitirdin dedim. elinde kahvaltı için kullandığımız küçük bıçaklardan vardı. vururum bunu sana dedi. vuramazsın dedim. bacağıma hafifçe vurdu. gergin kısma denk geldiği için biraz açıldı yara haliyle. abimdeki yumurtaya devam ediş beni daha da üzdü. bir de ağlama zırlama deyişleri. hem vuruyor hem ağlama diyor. bu sadece tatlı bir olay. abim canımı yakanın dünyasını yakar esasen. kendisiyle inatlaşmamam gerektiğini o gün anladım.
Sinirlenirsin tekme yumruk döversin sonra bir şey olunca kardeşine kafanı dağlara taşlara vurursun o yüzden fevri davranmamak,sinirlerimize hakim olmamız gerekiyor.
