er ya da geç, kısacası her kardeşin başına gelebilecek kavgadır. büyük değilse unutulur.. ben de 12-13 yaşında, baldan da bal, Pamuktan narin, ince fikirli abimi tüm şeytanlığımla kışkırtarak kavga çıkartmıştım. bilirsiniz, kız kardeşler her zaman beladır.. o, dünyaya barışçıl bakan çocuğu öyle bir çıldırtmışım, "sen kimsin puşt" naralarıyla delirtmişim ki, Allah'a şükür üstüme katlanabilir sandalye fırlatmıştı..
konumuza dönersek, o bütün kışkırtmayı ben yapmamışım gibi evi terkederek 500 metre uzaklıktaki anneannemin evine koşarak ve ağlayarak, ayağa büyük gelen anne terliğiyle kaçıyordum.. hızımı alamamış olacağım ki, yolda bana bakan masum kediye "sen de ne bakıyon lan!!" diye atarlanmış, ardından anneanneme kadar yetmezmiş gibi kedi tarafından kovalanmıştım.. 30 cm bir kedinin üstüne koskoca Demir kapı Nasıl güç bela kapatılır en iyi ben bilirim. * kısacası kardeş kavgaları çocuklukta olunca güzeldir. gülerek hatırlanır.
Allah büyüklerinden sakındırsın.
Kuzenlerimin yanındayım birden yoyolarla birbirlerine dalmaya başladılar yoyo da değil yoyo gibi bişey sanırsın kill billdeki o koca burunlu kızın elindeki zincirli topu kullanıyo ikiside. Çok komik ama arada ben kaynıyorum.
