yürekleri ısıtan abidir o, evet o benim, kardeşi soğukta donmasın diye odunsuzluktan kolunu kesip sobada yakan abi.
2 sene önceydi, nasıl kış anlatamam! babam ısınmak için beni dövüyor, annemle kardeşim birbirlerine sarılarak yatıyorlardı. bizim ev gecekondu olduğu için açık yerleri vardı, dışarıya yağan kar bize de yağıyordu amk. babam sinirden çılgına dönmüş, annemle kardeşimi de araya alarak üçü bir arada yapıyordu, reklamlarda görüyoruz içemiyoruz diye yapıyordu herhalde ne bileyim? dayak yerken biz de ısınıyorduk aslında, o yüzden ben babamın pipisini falan ısırıp daha çok sinir ediyordum. neyse işte babam sonunda yorulup ben gidiyorum ne haliniz varsa görün diyerek dışarı çıktı, annem de ben gidiyorum ne haliniz varsa görün diyerek dışarı çıktı sonra. ben mi? ben kardeşime sarılmış, onun donmaması için üflüyordum suratına, abi ağzın soğan kokuyor diyince bırakıyordum ama, ne biliyim ya.
bir ara kardeşim iyice buz kesmişti, babam görse rakısına koyardı amk, abi üşüyorum diyordu, ağlıyordu, dayanamıyordum, yakacak bitmişti, evde hiçbir şey yoktu! baltayı gördüm sonra, kardeşimin acil ısınması gerekliydi, gözümü kırpmadan kestim kolumu, attım sobaya! o gün kolumu kesmem kardeşimi donmaktan kurtaarmıştı, kardeşim öbür kolunu da kessene abi ya iyi geldi ehehe diyerek şaka bile yapıyordu, babam eve geldiğinde kolun nerde it? diye beni dövse de, kardeşimin babam bana dayak atarken gülüp mutlu olması kalbimin ışıldamasına yetiyordu, varsın dövsündü canım babam...
