kardeşin ölmesi değil benim anlatmak istediğim.. kardeşin hayatınızdan çıkması. hatta biyolojik olarak gerçek bir kardeş de değil bu..ama öyle şeyler paylaşmışsınızdır ki, kardeşi olmayan benim gibi bir insan için, abinizdir o, kardeşinizdir, en basitinden, gerektiğinde kardeşlik yetkinizi kullanıp birbirinizin yerine bir şeylere karar bile verirsiniz. nasılsa aynı ailedeniz. nasılsa "kardeşiz"..
kalabalık, kocaman bir şehirde yalnızken derdinize ortak olacak, beraber kız tavlamaya çalışacağınız, istasyondakiler indirimli kart vermediğinde "gel lan gel benim 10 luk var" diyecek( çok basit bir cümle geliyor di mi? bunu yapmayacak o kadar çok öz kardeşiniz var ki) birisidir bazen. bazen de sizi öyle bir eleştirir ki, ilk başta anlamazsınız, "ne diyo lan bu" diye kalakalırsınız..bazen de siz öyle bir eleştirirsiniz ki, sonradan düşündüğünüzde çok mu sert oldu yoksa dersiniz. sırlarınız ondadır, sırları sizdedir.. kimsenin bilmemesi gereken bilgiler vardır elinizde, en zayıf noktasını bilirsiniz, en değer verdiği şeyi bilirsiniz, onlara zarar gelmesin diye dışarda savunursunuz..
bir gün bir karar verir kardeşiniz, karşı çıkarsınız bu karara, onun için çok yanlış bir karar olduğunu düşünürsünüz, çok haklı sebepleriniz vardır. onun da haklı sebepleri vardır dediğini yapmak için, kardeşlik iç güdüsü diyeyim, kabullenemezsiniz bir türlü. ve o şehirde yalnız kalma korkusuyla birleştiğinde salakça şeyler yapmaya başlarsınız. ama anlaşamadığınız zaman, bir anda, kestirip atarsınız her şeyi. bitmiştir..."eee, noldu şimdi?", " kardeş değil miyiz artık?".. değilsinizdir. bir kere sarsılmıştır güveniniz birbirinize karşı, sorgulamadan, düşünmeden sonrasını kendi kendinize oynadığınız bir oyunun sonucudur bu. oyunun sonu hep mağlubiyet de olsa düşünülmez ki bu. koca bir şehirde birbirini anlayacak nadir insanlardan ikisinin kardeşliği dağılmıştır. artık bir kardeşim yok sanırım, kardeşim öldü sanırım. artık yaptıklarımı sorgulayacak birisi yok. artık derdimi paylaşacak birisi yok. artık sadece bir kentte yalnız kalmış bir çocuk var. yaptıkları sadece kendisini bağlayacak artık ve kimse ona dur demeyecek yaptığı hatalar karşısında. kimseye hesap vermeyecek, kimse tarafından farkedilmeyecek yaptıkları. kimseye konuşmayacak, görünmez adamı oynayacak. kimsenin farketmediği birisi, bir kentin içinde görünmez adam olacak o.
bir an öyle bir fikir geçer ki aklınızdan, "keşke ikimizden biri ölseydi gerçekten" dersiniz. hiç olmazsa birbirinizi kırmazdınız. hiç olmazsa bir taraf üzülmezdi, hiç bir şey hissetmezdi. oysa şimdi, bir dünyaya fazladan üzgün iki kişi çok fazla geliyor bana.
