temizlik yaparken -ki saatlerdir devam ediyor- can sıkıntısıyla akla gelen eylemdir.
baktım bahçede köpek havlıyor.
aklıma kardeşim geçen yıl yanıma geldiğinde yaşadığımız olay geldi. gece film almaktan dönerken peşimize köpek takılmıştı ve kardeşim ayaklarını götüne vura vura kaçmıştı.
ne gülmüştüm ama. bu anıyı düşünürken baktım bizimkinin horlama sesi geliyor odadan. her bir yanını ayrı devirdi yattı hanfendi. bende
temizlik yapıyorum. vicdansız çocuk.
bir işin ucundan tutmadığı gibi horluyor bir de. görecen kızım sen.
buldum en azılısından köpek havlama videosu. horlar morlar ama her sese de uyanır çakaal.
parmak ucunda girdim odaya. koydum laptop'u. ( aslında onun bir adı var, feriha)
play dediğim gibi kaçtım kapının oraya.
bizimkinin bir kalkışı var. önce götü havalandı. sonra gözleri yuvalarından fırlarcasına etrafa bakınıyor uyku semesi.
ben gülmekten öldüm ölüyorum. bir de bu sırada çığlık atıyo abla ablaaaa diye.
tabii bu çok sürmedi. saniyeler içinde kendine gelip üstüme doğru koştuğunu gördüğüm gibi kapıyı kapatıp kilitledim.
hazırlıklı olmak lazım. zaten iri kemikli, beşle çarpar ikiye böler beni ayak üstünde.
yalnız o değil de, o kapıyı açacağım illaki. hani siniri geçsin diye bekliyorum ama bir sessizlik hakim.
normal değil bu. yusuf yusuf...
ben temizliğime döneyim bari...
