adına gerçek dediğimiz gölgeyi gölgeleyen bir başka var oluş biçiminden, kardan bahsetmek istiyorum. kar, göksel olandan, yeryüzüne düşen, düşerken örten, örterken üşüten bir varoluş biçimi. haliyle bir kardan adamla karşılaşınca, "gerçekte bir insan varımış da, kar üstüne yağmış zaar diyoruz". oysa hiçbir şey göründüğü gibi değil. ortada bir adam yok. adam mısın ulan söyleminde değilim. gerçekten bir adam yok ortada. sadece, insanların kar taneleriyle inşa ettiği bir heykel var. evet dostlar, kardan adam dediğimiz şey bir heykeldir.
Western Universitesi’nde bulunan Western Nanofabrication Laboratuvarı dünyanın en küçük kardan adamını yaptı. Sadece 3 mikron (1 milimetre=1000mikron) uzunluğunda olan kardan adam 3 tane 0.9 mikron çaplı silika küreden oluşuyor. Küreler elektron ışınlı basım ( electron beam lithography) ile birbirine bağlanmış. Kardan adamın gözleri ve ağzı ise odaklanmış iyon ışını ile kesilmiş. Kolların yapılması içinse platinyum kullanılmış. yok artık! https://www.bilimma.com/d...rdan-adamini-gordunuz-mu/
kara kışın yalnız adamlarıdır kardan adamlar. sobanın tavana yansıyan ateşine aldırış etmeden, sabahlara kadar camdan yaptığım kardan adamı izlerdim. ta ki pencere kenarında uyuyakalana kadar.
o aralar keşfettim. siz hiç fark ettiniz mi?
kardan adamlar 3 günlük, yalnız, renksiz ve neşesiz ömürlerine karşın hep gülerler.
küçük yaratıcılarının beceriksizce yaptığı, altı üstü üç tane kar topunun üst üste konulmasından oluşan ilkel anatomilerine aldırış etmeksizin gülerler.
suratının ortasına burun diye havuç takarsınız, gülerler.
buruşuk zeytinden iki de göz yaparsınız, ondan mutlusu yok.
kar topu atarsınız yüzüne, yine gülerler.
uçan tekme ile yıkarsınız, düşen kafasına inat yine güler kardan adam.
ne zaman ki güneş çıkar, kardan adamın yüzü o zaman düşer işte.
yok olmanın hüznü,;
önce gözlerine düşer, sonrasında; sanki çok da yakışmış gibi(!) sevindiği burnuna...
erir kardan adam.
sanki hiç erimeyecekmiş gibi, bir ömür sürecekmiş gibi beklemez hiç ölümü.
benim çocukluğumun kahramanı, penceremden bana bakan ve o soğuk kış günlerinde sobayla değil;
gülüşü ile içimi ısıtan kardan adamdır.
