kaçınılmaz bir histir. doğanın biz kullarına armağanı olan bembeyaz karın üzerinde yürürken hissedilir bu his. ve ayrıca hislerin en hümanistiği en insancılıdır.
yürüme esnasında çıkan "kart-kurt" seslerinden ötürü "yürür" kendini efsanive "kürt etimolojisi"nin içinde bulur bir aniden. Önü kıtlık-kıran, zemheridir ki hava eli yüzü sargılı "yürür" bu hisse iyice kaptırır kendini, alıştırır ki neticede sosyo-biyolojik evrilmeyle ırksal yol kat eder; kart-kurt ve en nihayetinde kürt olduğunu sanır. yanılır belki kimine göre ama bunu düşünmeye sebebiyet veren doğa ana belki bunu yaşamamızı, o dağ insanlığını daha derinden hissetmemizi, anlamamızı ister.
şükürler olsun sana doğa, verdiğin tüm nimetler için...
