dünyanın yaşadığı III. sanayi devrimi çerçevesinde hâkim ulusların, yoksul uluslar üzerindeki tahakkümünü korumaya yönelik olarak düzenledikleri ve uluslararası hukukta yaptıkları hamlelerle ortaya çıkan ticaret şekli.
Sosyo-ekonomik alt yapısı ve psikolojisini izah etmek sayfalar alır; lakin bilinmesi gereken en önemli husus şudur ki, endüstri devriminden bugüne dünyanın anasını ağlatanlar, kendilerine göre nisbeten zayıf olan devletlerin 20. yüzyılın ikinci yarısında yaşanan II. sanayi devrimini küreselleşmenin tesiriyle erken yakalaması karşısında III. sanayi devrimini "düşük karbon ekonomisi" üzerinden gerçekleştirmekteler.
Dünyada buzulların erimesine neden olan küresel ısınmaya karşı 1997'de imzalanıp 2005'te yürürlüğe giren Kyoto Protokolü zehirli gazları, bunları üretenleri bir bedel ödemeye zorlayarak azaltmayı amaçlıyor. Söz konusu zehirli gazlar arasında karbondioksit (CO2), metan, azotoksit, egzoz ve insan eliyle üretilen benzer gazlar bulunuyor. Hedefte, gelişmiş ülkelerin 2012'ye dek karbon salımında, yüzde 5,2 kesinti sağlanması var. Kyoto Protokolü'ne imza atan 183 ülkeden 39'u salımı azaltma sözü verdi. Protokolü 2009'da imzalayan Türkiye'nin ise karbon salımını azaltma yükümlülüğü bulunmuyor.
Salımı azaltma sözleri ile 2005'te doğan karbon ticareti kapsamında ülkeler ve şirketler karbon salım haklarının altında kaldıklarında bu miktarı izinleri aşmış başka bir ülke ya da şirkete satabiliyor. Sistem nihayetinde dünyadaki karbon salınımında da bir dengenin kurulmasını ve yıllara bağlı olarak aşamalı olarak azaltılması hedefliyor.
