--spoiler--
şehirlerarası otobüs yolculuklarında, muavin, her defasında, yiyecek içecek standını hazırlamaya başladığında, beni bir gerilimdir alıyor. çay mı isteyeceğim kahve mi? muavin gelene kadar bunun kararını vermem lazım. Allah'ım soğuk terler döküyorum. çünkü gerçekten de ne istediğime karar veremiyorum. ya çay istersem ve kahve istemediğim için pişman olursam. ya da tam tersi. ama muavine karşı da, emin bir görüntü çizmek istiyorum. sadece muavine karşı değil hayatımın her alanında, herkese karşı emin bir görüntü çizmek istiyorum.bu yüzden de muavini çok önemsiyorum. muavini halt edersem herkesi halt ederim.çay mı kahve mi? çay! hayır kahve! Allah'ım iyice yaklaşıyor. ve o an: -beyfendi ne içerdiniz? kola!!! -yanına ne vereyim? -kekmi, kraker mi? ama ben şuanda otobüsten atlamak istiyorum! *
--spoiler--
bazı insanlar bana "kararsız" der.
aslında kararsız bir insan degilim.
karar almamın bi sey degistirmedigine uyandıgım durumlarda karar almıyorum, geyik-makara-goygoy-samata yapıyor, hicbir seyi ciddiye almıyorum.
kararımın bir seyi degistirecegi durum olursa haber edin.
