Kendimi hasta gibi hissediyorum. Vallahi ruhsal ve bedenen göçtük aga. Eskiden fiziksel mi psikolojik mi ayırt edebiliyordum vücudumdaki bir anormal durumu. Şimdi ayırt edemiyorum.
Babam rapor almış ve korona bitene kadar evde yani karantina işkenceye dönüşecek... sabahın köründe uyandıracak geç oldu diye ve sürekli bahçe işleri ile uğraştırıp duracak bizi.
iki kedi kızla memlekete geldim bi telaş.
Aile sıcaklığı, ev yemeği, sohbet, Survivor derken, etrafımda dolaşan iki kedi ve yaşlı köpeğimle nicedir yaşamadığım cancanlı günlere gelmiş oldum
Gün içinde de sağlam bir film ve 50 sayfa kitaptan indik mi ubersonik.
Her şey bir yana maaşına düzenli alarak evde kalmaya devam eden şanslı azınlıktayım. Arada darlanmalar vs umrumda değil.
Şımarıklık olmasın
O değil de kaşıkla yemeğini yedirmek bir köpeğin,onu yaşatmaya zorlamak var ya o paha biçilemez işte.
Doğruyu söylemek gerekirse benim için gayet kötü geçiyor çünkü tek yararım kendime başka kimseye faydalı olamıyorum ve uyku düzenim çok bozuldu ancak öte yandan gayet iyi geçiyor. Çok güzel yemekler öğrendim, spora başladım, kitap okuyorum, sanat akımları üzerine çalıştım biraz ve bir makale yazmam karşılığında cüzü miktarda para aldım para önemli değildi ama bu süreçte de çok şey öğrendim ve öğreniyorum. Arkadaşlarımla oyunlar oynuyorum ve bazen incil okuyorum. Hiçbir şey olmasa bir topum var onunla tek başıma oynuyorum evimin salonunda. Yalnız olmak zor mu diye düşündüğüm zaman bazen zor bazen değil çünkü genel olarak yalnızlığı severim. Gerçi sevgilim olsa beraber olurduk daha güzel işler çıkardı ama olsun böyle de güzel. Tabi bugün açıkçası benim için kötü bir gün oluyor o ayrı...
2-3 online eğitime katılıyorum, zaten uzaktan eğitim olan derslerime daha çok odaklanabildim. karantina sonrası buradan 2 can arkadaşımla kuracağım işe konsantre olup, piyasaya fırtına gibi girmeyi bekliyorum. enseyi karartmak yok arkadaşlar. evet.
