iki kedi kızla memlekete geldim bi telaş.
Aile sıcaklığı, ev yemeği, sohbet, Survivor derken, etrafımda dolaşan iki kedi ve yaşlı köpeğimle nicedir yaşamadığım cancanlı günlere gelmiş oldum
Gün içinde de sağlam bir film ve 50 sayfa kitaptan indik mi ubersonik.
Her şey bir yana maaşına düzenli alarak evde kalmaya devam eden şanslı azınlıktayım. Arada darlanmalar vs umrumda değil.
Şımarıklık olmasın
O değil de kaşıkla yemeğini yedirmek bir köpeğin,onu yaşatmaya zorlamak var ya o paha biçilemez işte.
Babam rapor almış ve korona bitene kadar evde yani karantina işkenceye dönüşecek... sabahın köründe uyandıracak geç oldu diye ve sürekli bahçe işleri ile uğraştırıp duracak bizi.
Kendimi hasta gibi hissediyorum. Vallahi ruhsal ve bedenen göçtük aga. Eskiden fiziksel mi psikolojik mi ayırt edebiliyordum vücudumdaki bir anormal durumu. Şimdi ayırt edemiyorum.
