çok pis baş ağrıları ile geçmektedir. alışmamış g.t de don durmaz derler ya. yıllar yıllar boyunca haftanın 5.5 günü çalışıp şimdi bir anda evde oturmak zorunda kalınca baş sırt ve oturma organı ağrıları peydah oluyor. özellikle baş ağrısı fena. camdan balkondan dışarıyı kesmek de yetmiyor illa bir yerlere gideceksin illa bir şeyler ile meşgul olacaksın. amcalara sokağa çıkıyorlar diye kızdık ilk başlarda ama bir yandan da hak vermeye başladım ufak ufak. 4-5 saatten fazla durulmuyor evde.
bizde değişen bir şey yok günlük rutin aynen devam allaha şükür.
Allaha şükür çünki maalesef bu dönemde bu rutinini devam ettiremeyen bir sürü arkadaşımız oldu işinden gücünden olduğu için.
Millet işe niye gidiyoruz diye isyan ediyor ancak gidecek işi kalmayanlara baktıkça bu karantina günlerinde devam edecek bir işim olduğu için seviniyorum.
Bugün amca olarak dördüncü günüm ve işe gidip geldiğim için hastalık bulaştırma korkusuyla yeğenimi göremedim daha. Karantinada olsaydım en azından görmeye giderdim.
2-3 online eğitime katılıyorum, zaten uzaktan eğitim olan derslerime daha çok odaklanabildim. karantina sonrası buradan 2 can arkadaşımla kuracağım işe konsantre olup, piyasaya fırtına gibi girmeyi bekliyorum. enseyi karartmak yok arkadaşlar. evet.
Doğruyu söylemek gerekirse benim için gayet kötü geçiyor çünkü tek yararım kendime başka kimseye faydalı olamıyorum ve uyku düzenim çok bozuldu ancak öte yandan gayet iyi geçiyor. Çok güzel yemekler öğrendim, spora başladım, kitap okuyorum, sanat akımları üzerine çalıştım biraz ve bir makale yazmam karşılığında cüzü miktarda para aldım para önemli değildi ama bu süreçte de çok şey öğrendim ve öğreniyorum. Arkadaşlarımla oyunlar oynuyorum ve bazen incil okuyorum. Hiçbir şey olmasa bir topum var onunla tek başıma oynuyorum evimin salonunda. Yalnız olmak zor mu diye düşündüğüm zaman bazen zor bazen değil çünkü genel olarak yalnızlığı severim. Gerçi sevgilim olsa beraber olurduk daha güzel işler çıkardı ama olsun böyle de güzel. Tabi bugün açıkçası benim için kötü bir gün oluyor o ayrı...
