Karantina bana yaptığımız işleri sadece yapmaya odaklandığımızı ve yaşamayı unuttuğumuzu öğretti. Bir işte çalışıyoruz ve ailemizden uzaktayız. Para kazanıyor ve harcıyoruz aylar ayları, yıllar yılları kovalıyor ve ömrümüz bitiyor. Ama yaşamıyoruz, yaşamayı unutuyoruz.
Baksanıza kendinize kaç yaşına geldiniz? Ne yaptınız ne işe yaradı o geçen ömür?
Bende karantinadan sonra yapmak istediklerimi sıralıyorum:
• Dağlara çıkmak oralarda yürüyüş yapmak geceleri de çadırımda kalmak.
•arkadaşlarımla başka şehirleri gezmek, denize girmek ve bol bol sohbet etmek.
•Yeni bir spor ayakkabı alıp tekrar koşulara çıkmak .
•belki de iş bulabilirsem bir aylığına denizlere açılmak .
karantinanın bitmesiyle yapılacak şeyler listesine yazacağım her şeyin başlangıcı '' hasretliğini çektiğim kişi '' olacak.
hasretliğini çektiğim kişiyle ...
kuaföre gitmek. alışverişe gitmek. yeni hayata başlıyormuşçasına. sıfırdan profil oluşturmak sims misali :d
kızlarla planladığımız tatile gitmek ve şehirlerarası gezmek. özlediğim herkesi görmek. hep görmek istediğim izmir’e gitmek ve bomba yemek.
ve hayatımın ilk işine başlamak çocuk psikoloğu olarak.
senelerdir salladığım almanya gezisine gidicem, önce türkiye tabi, dişleri yaptırıcam. kısacası bugüne kadar salladığım ne varsa peşine düşücem.
neymiş 'ya sonra yaparız' yokmuş bu hayatta, yapabiliyorken yapacaksın.
Bir adet ucak bileti alip ankaraya gidecegim, sevdicegime sarilacagim, kizilaydan tunaliya yuruyecegim, buldugum yeni yerlere oturacagim, yemekler deneyecegim, 7. caddede yururken hicbir seyden sikayet etmeyecegim. Sonra da mersine gidip sahilde bira icecegim.
