Çocukken bendede vardı.Hep gece lambası olurdu odamda.Sonra düşündüm korkumla yüzleşmessem nereye kadar gidecek diye ve yüzleştim sonunda atlattım o korkuyu.
Sanki birsey arkadan sarılıp ayağından tutacak gibi hissediyor insan daha sonra ayaklarından sallayip sallayip fırlatacak gibi bir korku oluyorsa evet siz karanliktan korkuyorsunuz. Onemli degil tesekkure gerek yok.
Bu korkumu yenmek için bütün ışıkları kapatıp sessiz bir odaya geçmek gibi bir tecrübem vardı ki tam tersi bir etki gösterdi. Asansörde (4 yada 5 kişilik olan) on dakika tek başıma karanlıkta kaldıktan sonra birde asansör fobisi başladı. her ihtimale karşı cep feneri vardır yanımda. her zaman.
gerçekten gereksizdir. karanlık, içinde saklanıp huzur bulabileceğiniz bir ağaç kovuğu gibidir. onun içine girmekten korkmayın. karanlıkta gözleriniz göremediği için savunma amacıyla hayal gücünüzün devreye girerek yarattığı bir takım imgelere maruz kalırsınız. korku filmleri sağ olsun. halbuki huzur hayallerde bulunur. en güzel hayaller ise karanlıkta kurulur.
karanlıktan korktuğumu söyleyemem. bazı açılardan rahatlatıcı bir şey bile denilebilir. mesela olmasaydı karanlık görebilir miydik yıldızları? hayır, beni asıl korkutan karanlıkta bekleyen beni.
Karanlık korkunç bişey benim için. 25 yaşındayım ve odada yalnız olduğun sürece asla karanlıkta uyuyamam evde yalnızken de evin tüm ışıklarını açarım. Aslında korkutan belki karanlık değil ama o karanlığın içinde gizledikleri. Belirsizlik.
çocukluğumdan beri korkarım üniversitede ciddi uyku problemlerime neden olmuştu.Kyk yurdunda altı kişiyle aynı odada uyurken gece aniden kalkıp lambaları yakmamdan dolayı odadan gitmemi bile istediler.Başıma çok işler açtı bu karanlık korkusu bir gün evdeyim sen tüm tesisat aniden yan ertesi gün kurban bayramı ailemin yanınada gidemiyorum yaz okulu sınavları bayramdan sonra beni bekliyor , ev arkadaşlarım memlekette elektrikçi abi elemanlar yok diyor kaldım öyle . Sonrası daha büyük kaos.Şimdi bu gün çalıştığım yerde elektrikler gitti işten erken çıkmamı sağladı ilk kez karanlık benden yanaydı.
Karanlığın içinde size zulmeden yaratıkların olmasının yanı sıra sizi koruyacak varlıkların da olduğunu düşünmek bir nebze olsun rahatlama sağlayabilir. Ben böyle atlattım.
eskiden bende karanlıktan korktuğumu sanırdım. ama asıl olay çocukluktan beri anlatılan cin hikayeleri. olaylar genelde yakın kişilerin başından geçtiği için daha gerçekçi oluyor ve ister istemez adamı sıkıyor. ama o kadar çok korku filmi izledim ki artık karanlık hiç etkilemiyor.
Yanında birileri/görünmez varlıklar var gibi hissetmek..
Bir böceğin etrafınızda bulunmasından şüphelenmek...
Veya evde yalnızken bir psikopatın karanlıktan faydalanıp sizi etkisiz hale getirdikten sonra parçalara bolmesinden...
Korkmaktır.
Çaresi çok fazla aydınlatmayan bir ışık kaynağı bulup uyumaktır.
Yalnız yaşıyorsanız ışıklandırması bol sokakları seçin mesela.
Not: doktorun ve yakınların çare bulmak yerine dalga geçmeleri vardır bir de.
sonuçta insan vahşi doğadan daha vahşi olan topluma evrilince götü göbeği saldı ve çok saçma fobiler geliştirdi. bu da onlardan biri olabilir. sonuçta atalarımız tembellik edip konforlu mağaralara saklanacağına gece görüşünü geliştirseydi şimdi bunlar olmayacaktı. keşke koala gibi hep ağaçlarda yaşasaydık.
