1964 yapımı ertem göreç filmi.
türk sinemasındaki işçi ve emekçiyi mevzubahis eden ilk filmdir. bir boya fabrikasında çalışan işçilerin emek mücadelesini ve grevini anlatır.
bu sabaha karsı uyku tutmaması uzerine ekrana mal mal bakarken, trt 1 de karsılastıgım gayet basarılı film. hikayesi ve senaryo kurgusu oldukca basarılı. bunun arkasındaki en onemli etken vedat turkali kuskusuz. ancak yonetmenlik konusunda yeteri kadar basarılı oldugunu soylemek zor gibi. bunu da biraz maddi olanakların elverisligi biraz da yonetmenin tercihlerine baglayabiliriz sanırım.
oyuncular arasında fikret hakan gayet iyi rol kesmiş. lakin ayla algan ın tiyatro sahnesindeymişcesine sahneledigi oyunculugu zaman zaman rahatsız edici olmakta. onun yanında hatırı sayılır miktarda figuran da filmde boy gostermekte.
filmin konusuna gelince; bir boya fabrikasının basında olan ve isci haklarını umursamayıp dini imanı para olmus bir patron, aniden kalp krizi gecirerek hayata gozlerini yumar. onun yerine, zengin zuppesi olmak yerine halkın arasına karısmıs, kenar mahallerinde iscilerle birlikte olmaktan hoslanan oglu, turgut bey * gecer. lakin, turgut bey adeta akbabaların arasında kalmıstır ve değişim kacınılmaz bir hal almıstır.
anlasılacagı uzere filmin hikayesinin temelleri isci hakları ve sendika kavramları uzerinde yukselmekte. belirtildigi gibi bu fikirleri odagına alan ilk turk filmi olması, filmi daha da izlenir kılmakta.
