bir gün;
istemesen de kendini yalnızlığın zifiri karanlığında bulabilirsin.
ışıkları açmanın imkansız olduğunu fark edebilirsen karanlıkta devam edersin.
belki unuturum sanırsın, inanmasan da inandırırsın kendini.
hep karanlıkta kalacağına inanabilirsin, ya da her an ışığı göreceğine
ama iki seçenekte karanlıkta olduğun gerçeğini değiştirmez!
elbette zamanla gözün alışır, daha iyiyim dersin
cesaretin varsa kurtuldum bile diyebilirsin.
ey dost! acı gerçek şudur
sen o karanlık yoldan asla çıkmadın ya gözlerin alışmış olmalı
ya da kendine karanlığın içinde sarışın bir loş ışık bulmuşsundur.
mk yerinde elektrikler kesiliyo ( büyükşehir çalışıyo )
yapacak hiç bişi yok karanlıkta öylece oturuyosun. bu tespitte teknolojinin hayatımıza ne kadar işlediğin gösteriyo 1 saatlik elektrik kesintisine bile dayanamıyoruz. bende karanlıkta tek başıma çekirdek cıtlıyorum.
abi napıyım. bari benle çekirdek çıtlıycak muhabbetin dibine vurcağım biri olsa.
ne geliyosa yalnızlıktan geliyo başıma lan.
sinir bozar. aydınlığa ulaşmak ister. eğer geceyse ve zifiri karanlıksa istediğinde aydınlığa ulaşamayacağını bilme hissi insanın sinirini bozmasını bırakın çılgına döndürebilir. diyebilirsiniz ki elbette sabah olacak ve aydınlığa ulaşılacaktır. fakat saatler bir asır gibidir o kişi için.
