karanlık bir balkonda yanan sigarayı neden seviyorum. tutan elleri neden hergün özlüyorum. fakat bilmeden ediyorum geceyi. balkona cıkıyorsun tek başına, gözlerini izliyorum uzaktan. göz göze geliyoruz yüksek bir buluttayız sanki. yanıyor sigaran, şarkı değişiyor, gece sanki sabaha dönüyor, sessizce kahvaltımı ediyorum. bir kahve içiyorum belediyeye sövüyorum karanlıkta kalıyoruz. sigaranın dumanıyla haberleşiyoruz. giriyorum sözlüğe seni arıyorum her kelimede
ölmek için erkendi be dostum. beni yalnız bıraktın. başka kime öğreticem sigaranın dumanıyla haberleşmeyi. özgür oldun sigaranın dumanıyla..
koru balkonun zemininden iki buçuk metre civarı yukarıda ışıldayıp sönüyorsa bana ait olan sigaradır.* zeminde hafif sönük bir şekilde duruyorsa bana ait değildir. kime aittir onu bilmiyorum. belki de dibindeki ağaçlar tutuşmasın diye böyle yapmış biri olabilir. belki de o sigaranın orada kaderine terk edilmesi gerekiyordu.
9 tane bina var daire şeklinde dizmişler. balkona çıkıyorum 180 tane balkon var karşımda. içmeyeni de dövüyolar heralde burda herkes elinde sigara balkonda dram yaşıyo aq.
