şu kitabı beğendiğini söyleyen adam, hele bir de rus değilse siktirsin gitsin yanımdan; o kadar söylüyorum. lan dostoyevski'nin yazdığı bu roman, dönemin rusya'sını anlatan ve o döneme ait olabilecek karakterlerin psikolojisini irdeleyen bir kitap. bir defa çağdaş bir roman olamaz. klasik filan da değildir amına koyayım; dandiktir.
evet, karamazov kardeşler'in nesini sevdin dersin adama; öküzün trene baktığı gibi suratına bakar. çünkü, söyleyebilecek tek lafı yok. bir defa, bu roman bizi ve bizim kültürümüzü de zerre ilgilendirmiyor. dönemin rusya'sında yaşananlardan bize ne amına koyayım.
en zeki olanı ivan'ın engizisyon bölümüne dikkat çeker ama o da tam bir bok anlamamıştır romandan. pembe dizi izler gibi okumuştur. hasılı bu dev kitabı okuyanlar, kendilerini kandıran ibişlerden müteşekkildir, ehe.
karamazov kardeşlerde dine büyük eleştiriler yapılmaktadır. özellikle din üzerinde değil dinin varlığı ve tanrı kavramını olasıya inceler zaten anlaşılabilmesi bunun kolaydır bir kardeş manastırdadır ve diğer ortanca kardeş ise çok farklı alemlerdedir. özellikle ortanca kardeş ile ilgil anlatılan kısımlarda ve karakter tahlillerinde dinin amına koymuştur. özellikle söylediği şu sözler yeterlidir sanırım;
- onsekizinci yüzyılda yaşamış eski bir günahkar,tanrı olmasaydı onu icat etmek gerekirdi. *
- düşünüyorum da şeytan yoksa , o zaman onu insan icat etmiştir, hem de kendi benzeri olarak.
- gökten işaret gelmez,
kalbin dediğine inan! *
bu kitabı anlamak gerek önce, öle sağdan soldan anlatılınca olmaz. böle sikim önermede görmedim.
