kelimelerini topladı adam.
sessizce kalbine yerleştirdi. bugüne kadar söylediği ve söylemediği ne varsa hepsini sustu...
sonra resmine baktı. ne çok şey yaşamıştı. ''ne çok şey yaşamışım'' diye düşündü. minik bir tebessüm hissetti yüzünde. pas vermedi. kimse onu kararından vazgeçiremezdi. minik bir tebessüme kanmaya niyeti yoktu.
usulca doğruldu. ''gitmeliyim artık'' diye mırıldandı. koşar adımlarla uçuruma doğru koştu, koştu. bir an duraksadı. uçubilmek için tüm hazırlıkları tamamdı. fakat ya bir aksilik olur da düşerse..!
eve dönüp kendine bir karakutu hazırlamaya karar verdi. koşarak evine döndü.
heyhat;
hayatının karakutusu evindeydi; çocukları evde oyun oynuyordu.
siyah renk kötü durumlarda kullanılan bir renk olduğundan **, kara kutuya da uçak düştüğünde, kötü bir olayın nedenini öğrenmede kullanıldığından dolayı kendisine bu isim verilmiştir.
küçükken düşen uçağın kara kutusu bulunduğunda, ulan niye bütün uçağı kara kutudan yapmıyolar ki diye düşünürdüm. yani madem o kutuya bişey olmuyo, yazık değil mi onca insan ölüyor, uçak da kara kutu gibi olsun deyu üzülürdüm. büyüdüm, artık takmıyorum, öküz oldum yanee..
(bkz: pandora'nın kutusu)
