1)inançları yoktur. ( sadece din olarak algılamayın)
2) sözlerinde durmazlar ve yüzleri hiç kızarmaz.
3) arkadaşlarına zor zamanda sırt çevirirler.
4) kârları doğrultusunda hareket ederler.
5) şerefsizdirler.
Edit: karaktersizler rahatsız.
olmayan varliklarin ve olmayan alemlere inanirlar. bunlar uzerine yeminler ederler. kendileri herseyi yaparlar baskalari yapinca benim inancim var derler.
insanlarla iletişimi sadece dedikodu ve(kadınlar için söylüyorum) erkekler üzerinedir.
bunlara bir de hoşsohbet diyenler var. kafanıza köpek işesin sizin!
geçen gün gözümün önünde yaşanmış örnek olay;
büyük bir kamu kurumunda çalışan tanıdığın telefonu çalar. telefondaki kişi yakında o kurumda işe başlayacağını söyler. tanıdık ah canım çok sevindim der. sonra başlar tüm birimlerin şeflerini, kendisini oraya aldıran torpilini telefon ile aramaya. ağzından şu sözler dökülür; "çok tehlikeli kız. aman haaa sakın almayın" cv'yi kime teslim ettiğine kadar öğrenir. bu telefon trafiğinde arada kızı da arayıp; ah canım çok sevindim, ama sen o torpilinden uzak dur güvenilir değil, kandırıyor insanları" türünden konuşmaları vs vs vs
bu tanıdığın yanındayımdır çünkü ameliyat olmuştur ve refakatçi kalmışımdır. kıza dönüp sorarım, ne tehlikesi var bu kızın neden öyle dedin?
-hıkkk kemmm kümmm lisedeyken çok şımarıktı
+bir şey diyeyim mi sana, asıl tehlike sensin. kudurdun ayağını kaydırmak için aramadığın insan kalmadı, ne adiymişsin sen ya
-ya ben iyiliği için... yaa kandırmasınlar diyeeeaa
konuşma böyle sürer gider. refakatçi olduğumdan bu konuşmaya rağmen o gece oradan ayrılamam ve sonrasında bu şahıs hala telefon açıp, "ay hastaneden çıktım 10 gün oldu bir eve gelmedin aşk olsun" diye sitem eder.
söz verip sonra ben öyle bişey demedim demeleri...az adam olun ya söz vermeyin ya da vediğiniz sözü tutun. ah pardon verdiği sözü tutmak karakterli insanlara has bir özellikti değil mi? afedersiniz boş bulundum. *
