son bölümünde 50'li yıllar olmasına rağmen savcının apartmanın sokak lambası otomatik olarak yanmıştır. Yahu o zamanlarda fotoselli lamba şeysi var mıydı?
izlenildiğinde zevk veren fakat senaryonun kısır döngü üzerine oturtulduğu dizi. eğer hapishane ortamından çıkıp farklı konulara yönelseler, daha iyi bir dizi olacağı kesin olan yapım.
kötü karakterlerden necdet'i mükemmel oynayan erkan avcı'nın rol adığı dizidir. pazartesi günü yalan dünya ile çakışması kötü olsa da tercihim karadayı olmuştur.
dizi bence şu anki en iyi dizi. benim en çok sevdiğim yanı kurgu ve görseller. en sonunda bi dizi loj ortamları doğru düzgün çekebiliyor. eleştiriceğim nokta şu ki acıtasyonun dojajı çok fazla. ağlama sahnelerini çıkartsan dizinin süresi %20 azalacak. bana göre çok gerekli değil ama entrilerden okuduğum kadarıyla herkes çok meraklı ağlama sahnesi izlemeye. 2. si de dizideki küçük nazif rolü çok gereksiz ve eğreti duruyor. hele küçük nazifin ağlama sahnelerinden öğ geldi o derece. illa her dizide bir ufaklık olması gerekmiyor. onun dışında herşey güzel he bir de artık mahirin hakime hanıma gerçek kimliğini söylemesinin zamanı geldi diye düşünüyorum.
mahir'in öyle ya da böyle turgut savcı'nın tuzaklarından sıyrıldığı bölüm olmuştur. tabi bunda salih olması da çok etkili. salih(mahir) hakime hanımda tamamiyle bir güven izlenimi bıraktı. üstüne üstlük hakime hanım mahir'in mahallesine gidip nazif ve mahir hakkında efsane referanslar aldı. salih o dakika ben mahir'im dese hakime hanım biraz şok olur ama mahir babasını o an hapishaneden çekip alabilirdi. ama bu büyük risk tabi ters tepmesi açısından.
bir başka yırtma davası ise turgut savcı'nın hakime hanımın evine adamını gönderip mahir'in izini bıraktırması. eğer mahir yaka paça tutuklanırsa bu durum için o saatte ifade verdiği için gene aklanır ve hakime hanımın gözünde tamamen "başı yakılması için uğraşılan" adam konumuna düşer. tabi bu süre zarfı içinde mahir'in salih kimliğini açık etme olsalığı çok yüksek.
bu ayrıntılar dışında nazif'in ev sahnesinde mahir ile salondaki sahnesi çok etkileyiciydi gerçekten. aslında nazif'in evdeki her sahnesi çok etkileyiciydi. küçük nazif'in bağırışları daha da etkiliyeciydi.
kısacası senaryo açısından ilk iki paragrafta yazdıklarım dışında bir gelişme olmaması aslında sıkıcı yaptı 10. bölümü. ama onlarda mahir'e iyi referans verdi.
bu arada; pasajdaki soygun için ise aile damadının başı fena yanacak. "parayı çaldın, cukkaladın." diyecekler, hırsıza inanmayacaklar. hemde çocuğun tedavisi yalan olacak. her bakımdan üzücü durum. ama pasajda bir bekçinin olmaması çok saçma olmuş. o ne ulan yol geçen hanı gibi.
hiç seyretmedim ama dizide kenan'a aşık olan en az iki tane bayan karakter olduğunu düşündüğüm dizidir, doğru değilse bilgilendirin. günahını almayalım adamın
dizinin son sahneleri tam bir heyecan tufanıydı. savcının elemanı arabadan dosyayı aldıktan sonra mahir'ni seni kim gönderdi sorusuna; "mahir kara" dedi ya, orada o elemana bayağı bir rahmet okudum.
öte yandan ibne polisimiz hakime hanımla mahirin fotolarını ne yapacak henüz belli değil.
dizinin son sahnesinde kapıya gelen şahıs ise net bir şekilde nazif kara. torununun rahatsızlığına dayanamadı ve dalyan'nın da katkılarıyla gece firarına çıktı. yatağına ise çaktırmadan başka birini yatırdılar ki o zat-ı muhterem araya gitti.
bir sonraki bölümde ne olacak heyecanla bekliyoruz.
bu arada hakime hanım kafasını çarpma sahnesinde mahir zaten onu pansumansız iyileştirdi.
sokarım böyle diziye. sinir krizi geçirdim ben izlediğim yerde sürekli işler boka sarıyor yemin ederim benim başıma gelmiş mi dert babası oldum ulan dizi yüzünden. tanım: hakime hanıma aşık olunası dizidir. evet ben oldum.
Nazif kara'nın, kendisinin iki katı ve çok daha genç hasmını, kedi yavrusu tutar gibi boynundan tutup yere diz çöktürdüğü dizidir.
eh ulan insaf be. bu kadar boktan bir sahne hayatımda görmedim. diziyi beğenerek takip ediyorum fakat bu sahne neydi arkadaş ya. zorla soğutmayın insanı bu güzel diziden ey yapımcılar.
şaşkın şaşkın baka kaldım. böyle abuk bir sahne daha görmedim hiçbir filmde.
o adam, nazifin boynuna uzanan eliyle birlikte nazifi bir itse, nazif bundan sonraki yaşamında kaşıkla beslenecek iken, nasıl bir saçmalıktır bu kardeşim?
adamın daha eli uzanmıyo çam yarmasının boynuna. deli fuat karakteri o anda kuvvetli bir osursa, kalp sektesi geçirecek halde olan nazifin hareketi, adeta "atma nazif din kardeşiyiz" dedirtecek boyuttaydı.
yuh amına koyim ya. çok saçmaydı. spor salonu işleten adamın revolver yani toplu silahla tek kurşun ile öldürülmesi anında, bir defada 2-3 mermi boşaltan bir yarı otomatik tabanca sesi çıkarmasıda ayrıca güldürmüştür.
ulan bulamadıysanız ben verirdim size bir toplu tabanca ses dosyası.
türk dizi tarihinde gördüğüm en saçma sahnedir nazif ile deli fuat'ın, hapishane avlusundaki o saçma düellosu.
siklet farkını, yaş farkını, güç farkını göz önüne alırsak, kratos karakterine benzettim nazif'i. kratosda on gökdelen boyutundaki tanrıları takır takır indirir ya o saçma sapan oyunda. hah işte aynı o şekil olmuş nazif ile fuat'ın sahnesi.
biraz abartı olur ama bu abartı olmamış sayın yapımcılar; bu abartının, zamına koyulduğu an olmuş.
onun dışında bergüzar korel ne güzel gülümsüyor yahu. çok yakışıyor o'na gülmek. her insana yakışmaz mesela. güldümü iğrenç olan insanlar vardır. ama bergüzar'a çok çok yakışıyor.
yalnız alnında çıkan ve makyajla zar zor kapatılan sivilcesi unicorn tadı vermiştir az buçuk.
kenan imirzalıoğlu'nu ise, deli yüreğin ilk bölümünden beri takip eden bendeniz, ayakta alkışlıyorum. o'na zaten diyecek hiçbir söz yok.
gülüşüne kurban kenan ağabeyim. keşke gerçek hayatta senin gibi bir ağabeyim olsaydı. her bakımdan tam bir ağabey. bunca yıldır takip ediyorum, hiçbir şekilde kendini bozmayan, ayakta dakikalarca alkışlanacak türden bir beyefendi.
leyla tuğutlu hakkındada birşeyler yazayım; kendisinin güzellik konusunda yarışmalardaki başarıları boş yere değilmiş. ilk defa güzellik yarışması jürileriyle hemfikir olup, seçtiklerini beğendim. ama daha çok çocuk. çok çok küçük. gelecekte olgunlaşıp, yüz hatlarının dahada oturmasıyla bilikte, dahada güzel olacağını düşünüyorum.
küstah bir güzelliği var. gerek mizacı ve gerekse yüzünün anatomik şekli gayet güzel, dizi haricindede çekilmiş tek kaşı kalkık cüretkar bakışları gayet etkileyici fakat dediğim gibi daha çok çocuk.
birde şu küçük nazifi lütfen reklamlarda oynatmayın, programlara çıkartmayın. öyle bir geçer zaman ki oyuncularından osman gibi yapmayın.
nefret ettirmeyin.
bunun haricinde turgut savcıda iyi bir oyuncu gördüğüm kadarıyla. hah birde seneleeeer evvel "seç bakalım" adlı programla tanıdığım, izlediğim erhan yazıcıoğlu'da iyi iş çıkarıyor. gırtlak kanseri idi hatırladığım kadarıyla, atlatmış sanırım. sevindim.
şimdiki yeni yetmeler bilmez. "seç bakalım" enteresan bir yarışmaydı. gerçi şimdiki nesil ne halt bilir ki afedersiniz...
