destandır be destan. dinlediğinde alır seni götürür. bir kerpiç eve. yavrısına ağlayan bir ana ve evinden uzak kalan oraya gidemeyen kara, mert, saf bir köy delikanlısının evine.
sonra sana şipka balkanının çimenini, ağacını koklatır. koca bir macır ekmeğinden kesilen öksüz dilimini, suyla katık ettirir. belki korkusunu yenerse kızların darbuka çalıp söylediği bir köy düğününe götürür. sonra ağlatır, pestilini çıkarırır öylece bırakır seni oturduğun yere.
kırklareli türküsü derler, Faruk Yılmaz derlemiş. kara yusuf başlığına yazdım yeterli bulmadım. hep tekrarlanan rumeli türkülerinin yanında kaybolmasın istedim.
